چای سبز و خواص آن را بیشتر بشناسید

چای سبز و خواص آن را بیشتر بشناسید : چای سبز نوعی چای است که از برگ و جوانه های Camellia sinensis تهیه می شود که در همان فرآیند پژمردگی و اکسیداسیون که برای تهیه چای های اولون و چای سیاه مورد استفاده قرار گرفته، ساخته نشده است. چای سبز سرچشمه چین است، اما تولید آن در کشور های دیگر در آسیای شرقی رواج یافته است.

انواع مختلفی از چای سبز وجود دارد که اساساً با توجه به انواع C. sinensis مورد استفاده، شرایط رشد، روش های باغبانی، فرآوری تولید و زمان برداشت متفاوت است. اگر چه تحقیقات زیادی در مورد اثرات احتمالی سلامتی مصرف چای سبز به طور مرتب انجام شده است، اما شواهد کمی وجود دارد مبنی بر نوشیدن چای سبز تاثیری بر سلامتی داشته باشد.

 

تاریخچه چای سبز

مصرف چای ریشه افسانه ای خود را در چین در زمان سلطنت امپراتور شنونگ دارد. کتابی که توسط لو یو در سال 618-907 میلادی نوشته شده است (سلسله تانگ)، کلاسیک چای (چینی ساده شده: 茶 Chinese ؛ چینی سنتی: 茶 經 ؛ پینین: chájīng)، در تاریخ چای سبز مهم تلقی می شود. Kissa Yojoki (喫茶 養生 記 Book Tea) ، که توسط زن کشیش آیزای در سال 1211 نوشته شده است، توضیح می دهد که چگونه نوشیدن چای سبز ممکن است بر پنج عضو حیاتی، شکل گیاهان چای ، گل و برگ و نحوه رشد و پردازش برگهای چای تأثیر بگذارد.

 

دم کردن و سرو کردن چای سبز

خنک کردن، یا دم کردن، فرآیند تهیه چای از برگ و آب گرم است، به طور کلی با استفاده از 2 گرم (0.071 اونس) چای در 100 میلی لیتر (3/5 پیمایش از طریقه ؛ 3.4 فلوئول در ایالات متحده) از آب (H2O) یا حدود 1 قاشق چای خوری چای سبز در هر فنجان 150 میلی لیتری. دمای سرقت از 61 درجه سانتیگراد (142 درجه فارنهایت) تا 87 درجه سانتیگراد (189 درجه فارنهایت) و زمان سرقت از 30 ثانیه تا سه دقیقه متغیر است.

به طور کلی، چای های سبز با کیفیت پایین داغ تر و طولانی تر می شوند در حالی که چای های با کیفیت بالاتر سردتر و کوتاه تر هستند اما معمولاً چندین برابر (به طور معمول 2-3). چایهای با کیفیت بالاتر مانند gyokuro از برگهای چای بیشتری استفاده می کنند و برای مدت زمان کوتاه چندین بار سرخ می شوند. خاموش شدن بیش از حد گرم یا بیش از حد طولانی باعث آزاد شدن مقادیر بیش از حد تانن ها می شود ، بدون در نظر گرفتن کیفیت اولیه منجر به یک نوع تلخ و قابض می شود. طعم دم آن نیز تحت تأثیر تکنیک خاموش قرار گرفته است. دو مورد مهم این است که از قبل از فر کردن آب سرد ، برای جلوگیری از خنک شدن سریع چای ، و برگ برگ چای در گلدان بگذارید و به تدریج در طول مصرف آب گرم بیشتری اضافه کنید.

 

عصاره های چای سبز

پلی فنول های موجود در چای سبز شامل اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) ، اپیکاتچین گالات ، اپیکاتچین ها و فلاوانول ها است، که برای آزمایشات احتمالی آنها در داخل بدن تحت آزمایشگاه هستند. سایر مؤلفه ها شامل سه نوع فلاونوئید هستند که به نام های کپرفول، کوئرستین و میریستین شناخته می شوند. اگرچه میانگین محتوای فلاونوئیدها و کاتچین ها در یک فنجان چای سبز بیشتر از مقدار موجود در همان حجم سایر مواد غذایی و آشامیدنی است که به طور سنتی برای ارتقاء سلامت در نظر گرفته می شوند، فلاونوئیدها و کاتچین ها هیچ اثر بیولوژیکی اثبات شده در انسان ندارند. مصرف عصاره چای سبز با سمیت کبدی و نارسایی کبد مرتبط است.

برگهای چای سبز ابتدا با خیساندن در محلول الکل پردازش می شوند، که ممکن است بیشتر در سطوح مختلف متمرکز شود. فرآورده های فرعی نیز بسته بندی و مورد استفاده قرار می گیرند. عصاره ها به شکل پیش فرض به شکل مایع، پودر، کپسول و قرص فروخته می شوند و ممکن است حداکثر 17.4٪ از وزن کل آنها را در کافئین تشکیل دهند، اگرچه نسخه های بدون کافئین نیز موجود است.

 

اثرات سلامتی چای سبز

چای سبز معمولی 99.9٪ آب دارد، 1 کیلو کالری در هر 100 میلی لیتر وعده داده می شود، فاقد مواد مغذی قابل توجهی (جدول) است و حاوی مواد شیمیایی فیتوشیمیایی، مانند پلی فنول ها و کافئین است.

ادعا های بیشماری در مورد مزایای سلامتی چای سبز مطرح شده است، اما تحقیقات بالینی انسان شواهد خوبی در مورد آن پیدا نکرده است. در سال 2011، هیئت علمی دانشمندان بنا به درخواست کمیسیون اروپا گزارشی در مورد ادعاهای مربوط به تأثیرات بهداشتی منتشر کردند: به طور کلی آنها دریافتند که ادعاهای مطرح شده برای چای سبز توسط شواهد علمی کافی پشتیبانی نمی شود. اگرچه چای سبز به دلیل دارا بودن کافئین ممکن است هوشیاری روانی را تقویت کند، اما تنها شواهد ضعیف و غیرقابل انکاری وجود دارد مبنی بر اینکه مصرف منظم چای سبز بر خطر ابتلا به سرطان یا بیماری های قلبی عروقی تأثیر می گذارد، و هیچ مدرکی مبنی بر فواید کاهش وزن وجود ندارد.

اگرچه استفاده از چای سبز به عنوان یک مکمل سلامتی چای سبز با کمی بهبود در کیفیت کلی زندگی همراه است، اما با برخی از عوارض جانبی احتمالی همراه است. در بررسی سال 2020 توسط کوکران، این موارد به عنوان اختلالات گوارشی، سطوح بالاتر آنزیم های کبدی، و به ندرت، بی خوابی، افزایش فشار خون و واکنش های پوستی ذکر شده است.

 

1. خواص چای سبز برای پیشگیری و درمان سرطان

تحقیقات نشان داده است که هیچ شواهد خوبی مبنی بر کمک به چای سبز در پیشگیری یا درمان سرطان در افراد وجود ندارد. ارتباط بین مصرف چای سبز و خطر ابتلا به برخی سرطانها مانند سرطان معده و سرطان های غیر ملانوما به دلیل شواهد ناسازگار یا ناکافی نامشخص است. چای سبز با داروی شیمی درمانی بورتزومیب (Velcade) و سایر مهارکننده های پروتئازوم بر پایه اسید بوریک تداخل دارد و باید از مصرف افرادی که این داروها را استفاده می کنند، خودداری شود.

2. بیماری قلب و عروقی

مطالعات مشاهده ای نشان داد که بین مصرف روزانه چای سبز و 5٪ خطر مرگ در اثر بیماری های قلبی عروقی ارتباط کمتری وجود دارد. در یک بررسی متاآنالیز از چنین مطالعات مشاهده ای در سال 2015 ، افزایش یک فنجان چای سبز در روز با کمی خطر کمتر از مرگ ناشی از دلایل قلبی عروقی در ارتباط بود. مصرف چای سبز ممکن است با کاهش خطر سکته مغزی مرتبط باشد. تجزیه و تحلیل متا کارآزمایی های کنترل شده تصادفی نشان داد که مصرف چای سبز به مدت 3-6 ماه ممکن است در فشار خون سیستولیک و دیاستولیک کاهش کمی (حدود 2 تا 3 میلی متر جیوه در هر) ایجاد کند. یک بررسی منظم و متاآنالیز جداگانه از آزمایشات کنترل شده تصادفی نشان داد که مصرف 5-6 فنجان چای سبز در روز با کاهش اندکی فشار خون سیستولیک (2 میلی متر جیوه) همراه است ، اما به تفاوت معنی داری در دیاستولیک منجر نشده است.

3. کنترل قند خون

مصرف چای سبز قند خون ناشتا را کاهش می دهد اما در مطالعات بالینی تأثیر نوشیدنی بر هموگلوبین A1c و انسولین ناشتا ناخوشایند بود.

4. هایپرلیپیدمی

نوشیدن چای سبز یا مصرف مکمل های چای سبز باعث کاهش غلظت کلسترول کل بدن (در حدود 3/7 میلی گرم در لیتر) ، کلسترول LDL (حدود 2 میلی گرم در لیتر لیتر) می شود و بر غلظت کلسترول HDL یا تری گلیسیرید تأثیر نمی گذارد. تجزیه و تحلیل متاآنالیز کوکران در سال 2013 از آزمایش های کنترل شده تصادفی طولانی مدت (> مدت زمان 3 ماه) نتیجه گرفت که مصرف چای سبز غلظت کلسترول کلسترول و کلسترول LDL را در خون کاهش می دهد.

5. کاهش وزن

هیچ مدرک خوبی در دست نیست که چای سبز به کاهش وزن یا حفظ وزن کمک می کند.

6. درمان کبد چرب

در سال 2018 ، یک هیئت علمی برای سازمان ایمنی مواد غذایی اروپا ، ایمنی مصرف چای سبز را در مورد دامنه کم مصرف روزانه EGCG از 90 تا 300 میلی گرم در روز بررسی کرد و با قرار گرفتن در معرض مصرف زیاد چای سبز ، تخمین زده می شود تا روزانه 866 میلی گرم EGCG. مکمل های غذایی حاوی EGCG ممکن است حداکثر 1000 میلی گرم EGCG و سایر کاتچین ها را در روز تأمین کند. در این پانل نتیجه گیری شد که EGCG و سایر کاتچین های موجود در چای سبز در مقادیر کم متوسط روزانه به طور کلی بی خطر تلقی می شوند ، اما در برخی موارد از مصرف زیاد چای سبز یا استفاده از مکمل های EGCG بالا ، ممکن است سمیت کبدی رخ دهد.

 

تولید چای سبز

در سال 2013، تولید جهانی چای سبز تقریبا 1.7 میلیون تن بود که پیش بینی می شود حجم آن تا سال 2023 دو برابر شود. از سال 2015، چین 80 درصد از بازار چای سبز جهان را تأمین کرده است، که منجر به صادرات چای سبز سالانه 9 درصد و در حالی که در سال 2015 325000 تن صادرات داشته است، افزایش می یابد. در سال 2015 ، ایالات متحده بزرگترین وارد کننده چای سبز چین (6،800 تن) بود که نسبت به سال 2014 10٪ افزایش داشت و انگلیس 1900 تن، 15٪ بیشتر از سال 2014 وارد کرد.

 

در حال رشد، برداشت و فرآوری

بسته به نوع چای سبز مورد نظر، چای سبز به روش های مختلفی فرآوری و تولید می شود. در نتیجه این روشها، حداکثر مقدار پلی فنول ها و ترکیبات آلی فرار حفظ می شود و بر عطر و طعم تأثیر می گذارد. شرایط رشد می تواند به دو نوع اساسی تقسیم شود – آنهایی که در زیر آفتاب رشد می کنند و زیر سایه رشد می کنند. گیاهان چای سبز در ردیف هایی رشد می کنند که هرس می شوند به طور منظم شاخه ها را تولید می کنند و بطور کلی سالانه سه بار برداشت می شود. اولین گرگرفتگی در اواخر آوریل تا اوایل ماه مه انجام می شود. برداشت دوم معمولاً از ژوئن تا ژوئیه انجام می شود و برداشت سوم در اواخر ماه ژوئیه تا اوایل آگوست صورت می گیرد. بعضی اوقات، برداشت چهارم نیز خواهد بود. این اولین گرگرفتگی در بهار است که بهترین برگ ها را با بهترین قیمت به ارمغان می آورد.

چای سبز با استفاده از روشهای مصنوعی یا مدرن فرآوری می شود. خشک کردن آفتاب ، شلیک سبد یا ذغال یا شلیک گلدان ها روشهای متداول artisanal هستند. خشک کردن اجاق گاز، ریزش یا بخار شدن روشهای متداول امروزی است. چایهای سبز فرآوری شده، معروف به آراچا، در یخچالهای با رطوبت کم در کیسه های کاغذی 30- یا 60 کیلوگرمی در دمای 5-5 درجه سانتیگراد (41-32 درجه فارنهایت) ذخیره می شوند. این آراچا هنوز در این مرحله تصفیه نشده است، با شلیک نهایی قبل از ترکیب، انتخاب و بسته بندی انجام می شود. برگهای موجود در این حالت به طور مورد نیاز در طول سال مجدداً شلیک می شوند و به چای های سبز ماندگاری و طعم بهتری می دهند. اولین چای سرخ شده ماه مه تا برداشت محصول سال آینده به راحتی در این مد ذخیره می شود. بعد از این فرآیند خشک کردن مجدد، هر چای خام مطابق اندازه اندازه گرفته و درجه بندی می شود. سرانجام، هر قطعه مطابق دستور ترکیبی توسط طعم دهنده ها مخلوط می شود و برای فروش بسته بندی می شود.

 

واردات چای رادیواکتیو ژاپنی

در 17 ژوئن 2011 ، در فرودگاه شارل دوگل در پاریس ، فرانسه ، سزیم رادیواکتیو به میزان 1.038 بکتل به ازای هر کیلوگرم در برگهای چای وارد شده از بخشدار Shizuoka ، ژاپن به دلیل فاجعه هسته ای فوکوشیما دایشی در 11 مارس ، که بیش از آن بود ، اندازه گیری شد. دو برابر مقدار مجاز در اتحادیه اروپا 500 سکوی در هر کیلوگرم. دولت فرانسه اعلام کرد که آنها برگها را رد کردند ، که درمجموع 162 کیلوگرم (357 پوند) بود.

در پاسخ ، هیتا کاواکاتسو ، فرماندار بخشدار Shizuoka اظهار داشت: “وقتی مردم [آنها] آنها را بنوشند ، کاملاً مشکلی وجود ندارد ، زیرا وقتی آنها را تند کنید ، حتی اگر برگها دارای 1000 بکتل در هر رقیق باشند ، تقریبا 10 حلقه رقیق می شوند. کیلوگرم؛ ” بیانیه ای که توسط آزمایشات انجام شده در شیزووکا انجام می شود. وزیر امورخارجه و ایمنی مواد غذایی ژاپن Renhō در تاریخ 3 ژوئن 2011 اظهار داشت: “مواردی وجود دارد که آراچا [تمام برگهای چای سبز ژاپنی] به صورت فورکیک [چاشنی های پاشیده شده برنج] و غیره فروخته می شوند و مانند آنها خورده می شوند. بنابراین ، ما فکر می کنیم که از نظر ایمنی مصرف کنندگان ، می توان برگهای چای از جمله آراچا را بررسی کرد.

در سال 2018 ، سازمان غذا و داروی ایالات متحده وضعیت واردات خود را بر روی محصولات ژاپنی که به نظر می رسد آلوده به رادیونوکلئیدها هستند ، به روز کرد و این نشان می دهد که چای بخشدار ایباراکی در سال 2015 توسط دولت ژاپن از این فهرست خارج شده است.

 

انواع چای سبز بر اساس کشور ها

1. چین

چای سبز برگ شل محبوب ترین شکل چای از زمان حداقل سلسله آهنگ جنوب است. در حالی که چای سبز چینی در ابتدا بخارپز شده بود ، همانطور که هنوز در ژاپن وجود دارد ، پس از سلسله اوایل مینگ ، معمولاً با پنکه شدن در یک wok خشک فرآوری می شود. فرایندهای دیگر که امروزه در چین به کار می رود عبارتند از: شلیک اجاق گاز ، شلیک سبد ، خشک شدن کف و آفتاب. چای سبز بیشترین تولید چای در چین است و 1.42 میلیون تن در سال 2014 رشد یافته است.

امروزه چایهای سبز محبوب تولید شده در چین شامل موارد زیر است :

1. بیلوچون : این چای که در جیانگ سو تولید شده است به نام شکل برگها نامیده می شود که مانند حلزون ها پیچیده می شوند.
2. چون می : به انگلیسی و با نام کانتونی معروف است و در خارج از چین محبوب است. این گیاه دارای طعم آلو مانند است.
3. چای باروت : چایى که به طور کامل خشک شود به طورى که هر برگ در یک گلوله کوچک شبیه به باروت قرار گیرد.
4. هوانگشان ماوفنگ : نوعی چای ماوفنگ که در ریزگردهای رشته کوه Huangshan در استان آنهویی رشد کرده است. چای های ماوفنگ با جمع کردن دو برگ سالم به اندازه یک جوانه و یک جوانه در کنار هم جمع می شوند.
5. چای بلند : همچنین به عنوان چای “اژدها خوب” شناخته شده است ، ترجمه انگلیسی نام آن. Longjing در نزدیکی Hangzhou در استان ژجیانگ رشد کرده و شناخته شده ترین چای سبز چینی پاناسونی است. طعم آن تا حدی از آب منطقه ای که در آن تولید می شود نشات می گیرد.
6. بذر لوآن ملون : در استان آنهویی رشد یافته است. بر خلاف چایهای معمولی چینی ، دو برگ به طور جداگانه از هر شاخه جمع می شود ، بدون جوانه و ساقه وجود دارد. بعداً در این فصل که برداشت شده ، نسبت به چایهای سبز معمولی چینی عطر و طعم تندتری دارد.
7. تایپینگ هووکی : در استان آنهویی رشد یافته است. از یک رقم با برگ غیرمعمول بزرگ استفاده می کند. فرآیند تولید برگهای چای را شکوفا می کند و به اصطلاح شکل “دو چاقو و یک قطب” را از برگ ها و ساقه ایجاد می کند.
8. Xinyang Maojian : یک نوع چای ماوجیان در Xinyang ، استان هنان پرورش یافته است. چای های مائوجیان با جمع کردن جوانه و یک برگ در کنار هم جمع می شوند.

 

2. ژاپن

دانه های چای برای اولین بار در اوایل قرن 9 توسط راهبان بودایی Saicho و Kkkai به ژاپن آورده شد. در دوره هین (794- 1185) ، امپراطور ساگا تمرین نوشیدن چای را به خانواده امپراتوری معرفی کرد. کشیش بودایی ذن آیزایی (1211-1411) ، بنیانگذار مکتب بودایی رینزای ، دانه های چای را از چین آورد تا در جاهای مختلف ژاپن کاشته شود. ایزای اظهار داشت که همه مردم ، نه فقط راهبان بودایی و نخبگان ، به خاطر فواید سلامتی خود ، چای بنوشند.

قدیمی ترین منطقه تولید چای در ژاپن Uji است که در نزدیکی پایتخت سابق کیوتو واقع شده است. تصور می شود که بذرهای ارسالی توسط ایزای در Uji کاشته شدند و به اساس صنعت چای در آنجا تبدیل شدند. امروزه گرانترین چای های پریمیوم ژاپن هنوز در Uji رشد می کنند. امروز بزرگترین منطقه تولید چای ، بخشدار Shizuoka است که 40٪ از کل تولید sencha ژاپن را تشکیل می دهد. سایر مناطق مهم تولید چای شامل جزیره کیوشو و بخشدارهای Shiga ، Gifu و Saitama در مرکز هونشو است.

تمام چای تجاری تولید شده امروز در ژاپن چای سبز است، اگرچه برای مدت کوتاهی چای سیاه نیز در اواخر قرن 19 و اوایل قرن بیستم تولید می شد. تولید چای ژاپنی به شدت مکانیزه شده است و با استفاده از فناوری و فرآیندهای مدرن برای بهبود بازده و کاهش نیروی کار مشخص می شود. به دلیل هزینه بالای نیروی کار در ژاپن ، فقط بالاترین کیفیت چای ها با روش سنتی به دست می آیند و پردازش می شوند.

چایهای سبز ژاپنی شکل نازک و سوزنی مانند و رنگی غنی و تیره به رنگ سبز دارند. بر خلاف چای های چینی ، بیشتر چای های ژاپنی با بخار دادن به جای شلیک تابه تولید می شوند. این باعث ایجاد رنگ مشخصه آنها می شود و طعمی شیرین تر و چمن تر ایجاد می کند. یک فرآیند نورد / خشک کردن مکانیکی سپس برگهای چای را به شکل نهایی آنها خشک می کند. به دلیل وجود مواد بیشتر مواد جامد محلول ، مشروبات چای بخارپز ژاپنی تمایل به ابر بودن دارد.

بیشتر چایهای ژاپنی از برگهای رشد یافته در مناطق مختلف با تأکید کمتر روی ترشک نسبت به بازار چین مخلوط می شوند. به دلیل محدود بودن چای موجود در ژاپن ، بیشتر تولید آن به بازار چای ممتاز اختصاص یافته است. چای بطری و محصولات غذایی با طعم چای معمولاً از چای به سبک ژاپنی با درجه پایین تولید شده در چین استفاده می کنند.

گرچه انواع مختلفی از ارقام تجاری چای در ژاپن وجود دارد ، اما بخش عمده ای از چای ژاپنی با استفاده از رقم Yabukita تولید شده در دهه 50 تولید می شود.

چای سبز محبوب ژاپن شامل موارد زیر است :

1. بانچا : یک چای درجه پایین از همان بوته هایی که برای تولید سنچا استفاده می شود ، جمع می شود. این گیاه طعم کمی جسورانه تری دارد و هر فصل پس از پایان تولید سنچا ، گل می خورد.
2. Genmaicha : با ترکیب برگهای چای سنچا با پف برنج های برشته شده تهیه می شود.
3. گیوروکو : gyokuro یکی از منحصر به فرد ترین انواع چای تولید شده در ژاپن است که به مدت سه هفته در زیر سایه رشد یافته است. روش سایه زنی ، طعم شیرین تری به شما می بخشد و به دلیل مقادیر بالاتر کلروفیل موجود در برگ سایه دار ، رنگی خاص و غنی ایجاد می کند. چای گیوروکو با منطقه اوجی ، اولین منطقه چای در ژاپن همراه است. اغلب با استفاده از ارقام برگ کوچکتر گیاه چای ساخته می شود.
4. هجیچا : این نوع چای با بو دادن برگهای سونچا یا موز با شاخه های کوکیکا تهیه می شود.
5. کابوشچا : kabusecha مشابه gyokuro ، فقط یک هفته قبل از گل زدن سایه دار است. عطر و طعم آن تا حدودی بین گویورو و سنچای معمولی است.
6. کوکیچا : یک چای مخلوط از برگ و ساقه سنچا تهیه شده است.
7. ماتا : مانند gyokuro ، matcha قبل از plucking سایه خورده است. برگ برداشت شده و فرآوری شده tencha نامیده می شود. سپس این محصول را به یک پودر ریز ، که کائوچو است ، آغشته می کنند. از آنجا که پودر چای بسیار قابل خراب شدن است ، کته معمولاً در مقادیر کمی فروخته می شود. معمولاً بسیار گران است. Matcha نوع چای مورد استفاده در مراسم چای ژاپنی است. آن را با چسباندن چای با آب داغ در یک کاسه آماده می کنیم ، تا سطح آن سرخ شود. اگر آب خیلی گرم باشد ، ممکن است چای بیش از حد تلخ شود.
8. سونچا : این نوع چای در تمام فصل های چای تولید می شود ، و امروزه یک سبک استاندارد است و 80٪ از تمام چای های تولید شده در ژاپن را نشان می دهد. [73] 90٪ سنچا از رقم Yabukita رشد می کند.
9. شینچا : اولین برداشت اولیه چای ، که قبل از اولین گرگرفتگی جمع شده است ، shincha نامیده می شود. Shincha از جوانترین برگ های رشد جدید ساخته شده است، و از اوایل آوریل تا اوایل ماه مه جمع می شود. Shincha به طور معمول به برداشت زودرس سنچا اشاره دارد ، اما می تواند به هر نوع چای ریخته شده در اوایل فصل ، قبل از برداشت اصلی ، اشاره کند. به دلیل وجود مقادیر محدودی که در آن تولید می شود ، shincha بسیار با ارزش و به دست می آید گران است.

 

3. کره

براساس سوابق ثبت شده گایا که در Memorabilia of Three Kingdoms ذکر شده است ، ملکه افسانه ای Heo Hwang-ok ، یک شاهزاده خانم آیودیا با ملک سورو گایا ازدواج کرد ، گیاه چای را از هند آورد و آن را در Baegwolsan ، کوه فعلی در Changwon کاشت.: 3 با این حال ، این دیدگاه گسترده ای وجود دارد که کاشت سیستماتیک بوته های چای با معرفی فرهنگ چای چینی توسط راهبان بودایی در حدود قرن 4 آغاز شد. در میان برخی از نخستین معابد بودایی در کره ، بولگپسا (تاسیس در سال 384 ، در یئونگوانگ) ، Bulhoesa (تاسیس در سال 384 ، در ناجو) و هوویما (در گوریا تاسیس شد ، در 544) ادعا می کنند که زادگاه فرهنگ چای کره ای است. چای سبز معمولاً به بودا و نیز به ارواح اجداد مرحوم عرضه می شد. فرهنگ چای در دوره سلسله گوریو به شکوفایی خود ادامه داد ، با تهیه چای بخشی از بزرگترین مراسم ملی و شهرهای چای در اطراف معابد شکل گرفت. رفتارهای مراسم و بودایی مذهبی غالب شد. با این حال ، در طول سلسله ژوزون ، فرهنگ چای کره ای همراه با فرهنگ کره ای تحت سکولاریزاسیون قرار گرفت. مناسک اجدادی کره ای جسد ، که به آن چاری نیز گفته می شود (tea؛ 茶 禮 ، “مراسم چای”) ، منشاء آن در دارت است (다례؛ 茶 禮 ، “مراسم چای”) ، عمل ارائه چای به عنوان مناسک اجدادی ساده توسط خانواده سلطنتی و اشرافیت در ژوزون.

فرهنگ چای کره در دوران اشغال ژاپنی اجباری (1945-1910) توسط ژاپنی ها بطور فعال سرکوب شد ، و جنگ متعاقب کره (1953 1950) زنده ماندن سنت چای کره را حتی سخت تر کرد. احیای چای کره ای در دهه 1970 ، در حدود داسولسا آغاز شد. تولید تجاری چای سبز در کره جنوبی فقط از دهه 1970 آغاز شد. تا سال 2012 ، این صنعت 20٪ به اندازه تایوان و 3.5٪ به اندازه ژاپن تولید می کرد. چای سبز به اندازه قهوه یا انواع دیگر چایهای کره ای در کره جنوبی مدرن محبوب نیست. مصرف سالانه چای سبز در کره جنوبی در سال 2016 معادل 0.16 کیلوگرم (0.35 پوند) در مقایسه با 3.9 کیلوگرم (8.6 پوند) قهوه بود. به تازگی ، با این که بازار قهوه به نقطه اشباع رسیده است ، تولید چای کره جنوبی در سال 20104014 ، دو برابر شد، همانطور که واردات چای در طی سالهای 2015-2015 ، [84] با وجود نرخ تعرفه بسیار بالا (513.6٪ برای چای سبز ، در مقایسه با 40٪ برای چای سیاه ، 8٪ برای قهوه فرآوری شده / بو داده ، و 2٪ برای دانه های قهوه خام).

چای سبز کره ای را می توان بر اساس چندین عامل مختلف به انواع مختلفی طبقه بندی کرد. شایع ترین آن سرخ شدن یا همان سالی است که برگ ها را می گیرید (و به این ترتیب با اندازه برگ).

1. اوجون : Ujeon (우전؛ 雨前؛ lit. “پیش باران”) یا cheonmul-cha (첫물 차؛ lit. “اولین چای فلاش”) ، از برگهای دستی است که قبل از گوگو (20-21 آوریل) جمع شده است. درجه حرارت ایده آل برای چای اوژون 50 درجه سانتیگراد (122 درجه فارنهایت) است.
2. سیجک : Sejak (세작؛ 細 雀؛ lit. “گنجشک نازک”) ، یا dumul-cha (두물차؛ lit. “چای گل سرخ دوم”) ، از برگهای دستی تهیه شده است که بعد از گوگو (20-20 آوریل) اما قبل از آیفا شکافته شده اند. (5-6 مه). چای را jakseol نیز می گویند (작설؛ 雀舌؛ lit. “زبان گنجشک”) زیرا برگهای چای وقتی اندازه آنها اندازه ی گنجشک باشد جمع می شوند. [86] درجه حرارت ایده آل برای چای sejak 60-70 ° C (140-158 ° F) است.
3. جونگاک : Jungjak (중작؛ 中 雀؛ lit. “گنجشک متوسط”) یا سمول چا (세 물차؛ lit. “چای شستشوی سوم”) ، از برگهایی تهیه شده است که پس از ایفا (5-6 مه) تا اواسط ماه مه جمع می شوند. [85] [86] درجه حرارت ایده آل برای چای جونگاک 80-80 درجه سانتیگراد است (158-16 درجه فارنهایت).
4. دژاک : Daejak (대작؛ 大 雀؛ lit. “گنجشک بزرگ”) یا kkeunmul-cha (끝물 차؛ lit. “چای فلاش نهایی”) ، از برگهای چای است که در اواخر ماه مه و بعد از آن شکسته شده است. معمولاً در کیسه های چای ساخته می شود یا در پخت و پز استفاده می شود. درجه حرارت ایده آل برای چای دژاک 80-90 درجه سانتیگراد (176-194 درجه فارنهایت) است.

 

نحوه تهیه نیز متفاوت است:

1. ایپچا (یئوپچا) : مترادف ipcha (lit؛ lit. “برگ برگ”) و yeopcha (엽차؛ 葉 茶؛ lit. “چای برگ”) به چای برگ گشاد اشاره دارد ، غالباً برخلاف چای موجود در کیسه های چای. از آنجایی که این کلمات به معنای “چای برگ” است ، برخلاف چای پودر شده نیز می توان از آنها استفاده کرد.
2. گاروچا (مالچا) : مترادف garucha (가루 차؛ lit. “چای پودر”) و malcha (말차؛ 末 茶؛ lit. “چای پودر”) به چای پودر اشاره دارد.

 

چای های برگ یا بو داده یا بخارپز پردازش می شوند.

1. eokkeum-cha (بوچو-چا) : کباب کردن رایج ترین و سنتی ترین روش تهیه چای در کره است. همچنین به “چای تابه سرخ شده” ترجمه شده است ، گونه های deokkeum-cha (덖음차؛ lit. “چای کباب شده”) یا bucho-cha (부초 차؛ 麩 炒 茶؛ lit. “چای کباب شده”) از نظر طعم غنی تر هستند.
2. جونگژا-چا : بخارپزاری در پردازش چای سبز کره ای محبوبیت کمتری دارد ، اما این روش هنوز در غذاهای معابد استفاده می شود. چای تهیه شده با برگهای چای بخارپز ، به نام jeungje-cha (증제차؛ 蒸製 茶؛ lit. “چای بخارپز”) از نظر رنگی واضح تر است.
   مناطق جنوبی و گرمتر مانند بوزونگ در استان جوله جنوبی ، هادونگ در استان جیونگسانگ جنوبی و جزیره ججو به دلیل تولید برگهای چای با کیفیت بالا مشهور هستند.
3. بانیا-چا : بانیا چا (반야 차؛ 般若 茶؛ روشن. “چای پرجی”) یکی از مشهورترین چای سبز کره است. این چای بخارپز توسط راهبان بودایی در بوزونگ تهیه شده است. [نیاز به استناد] این چای در لوم شنی در نزدیکی کوه و دریا پرورش یافته است. [نیاز به استناد] کلمه banya ترجمه ای کره ای از مفهوم بودی است.
4. جونگنو-چا : Jungno-cha (죽로차؛ 竹 露 茶؛ lit. “چای شبنم بامبو”) یکی از مشهورترین چای سبز کره است. انواع چای بو داده شده از برگهای چای است که در میان بامبو در Gimhae ، Hadong ، و Jinju در استان جنوبی Gyeongsang رشد یافته است.

چای سبز را می توان با سایر مواد مخلوط کرد.

1. هیونمی نوکچا : نوکچا (چای سبز) مخلوط شده با hyeonmi-cha (چای برنج قهوه ای) hyeonmi-nokcha (현미 녹차؛ 玄 米 綠茶؛ lit. “چای سبز برنج قهوه ای”) نامیده می شود.
2. ریمون-نوچا : نوکچا (چای سبز) که با لیمو مخلوط شده است ، ریمون-نوکا (레몬 녹차 ؛ روشن. “چای سبز لیمو”) نامیده می شود.

 

منبع : ترجمه از ویکی پدیا انگلیسی

 

برای مشاهده و خرید چای سبز کلیک کنید