چای نوشیدنی جهانی

چای نوشیدنی جهانی : چای نوشیدنی معطر است که معمولاً با ریختن آب گرم یا جوش بر روی برگهای تمیز یا تازه Camellia sinensis ، یک درختچه همیشه سبز (بوش) بومی شرق آسیا تهیه می شود. بعد از آب ، نوشیدنی پرمصرف جهان است. انواع مختلف چای وجود دارد؛ برخی مانند Darjeeling و سبزیجات چینی دارای طعم خنک کننده ، کمی تلخ و قابض هستند. چای در انسان به دلیل داشتن کافئین حاوی یک اثر تحریک کننده است.

چای در منطقه شامل شمال شرقی هند امروز ، شمال میانمار ، جنوب غربی چین و تبت سرچشمه گرفت ، جایی که توسط گروههای قومی مختلف در منطقه به عنوان نوشیدنی دارویی مورد استفاده قرار گرفت. سابقه معتبر اولیه نوشیدن چای مربوط به قرن 3 میلادی ، در یک متن پزشکی است که توسط هوآ توو نوشته شده است. این نوشیدنی به عنوان یک نوشیدنی تفریحی در زمان سلسله چینی تانگ محبوبیت پیدا کرد و نوشیدن چای در سایر کشورهای آسیای شرقی گسترش یافت. کاهنان و بازرگانان پرتغالی آن را در طول قرن شانزدهم به اروپا معرفی کردند. در طول قرن 17th ، نوشیدن چای در میان انگلیسی ها رواج پیدا کرد که در هند شروع به کاشت چای در مقیاس گسترده کردند. ترکیبی ، چین و هند 62٪ چای جهان را در سال 2016 تأمین کردند.

اصطلاح چای گیاهی به نوشیدنی هایی که از Camellia sinensis تهیه نشده اند ، اطلاق می شود: تزریق میوه ، برگ یا سایر قسمت های گیاه مانند سرخچه های گل سرخ ، بابونه یا روبیبوس. این موارد گاهی اوقات برای جلوگیری از سردرگمی با چای تهیه شده از گیاه چای به نام تیزان یا تزریق گیاهان است.

 

 

علم اشتقاق لغات

شخصیت چینی برای چای 茶 است که در ابتدا با یک سکته مغزی اضافی به صورت written (تلفظ tú ، به عنوان کلمه ای برای گیاه تلخ استفاده می شود) نوشته شده است و شکل فعلی خود را در دوره سلسله تنگ به دست آورده است. این کلمه در انواع مختلف چینی مانند chá به زبان ماندارین ، zo و dzo به زبان چینی وو ، و زبان مینا چینی متفاوت است. یک پیشنهاد این است که تلفظ های مختلف ممکن است از کلمات مختلف برای چای در چین باستان بوجود آمده باشد ، به عنوان مثال ممکن است این مسئله باعث شود ؛ واج شناسان تاریخی با این حال استدلال می کنند که چا ، تی و دوز همه ناشی شده اند. همان ریشه با یک تلفظ تلفظ شده بازسازی شده ، که به دلیل تغییر صدا در قرن ها تغییر کرده است. واژه های باستانی دیگری نیز برای چای وجود دارد ، اگرچه ming (茗) تنها مورد دیگر است که هنوز هم در استفاده مشترک است. پیشنهاد شده است که کلمات چینی چای ، تو ، چا و میخ ، ممکن است از زبان های اتروآسیایی افرادی که در جنوب غربی چین ساکن بوده اند ، قرض گرفته شده باشد. به عنوان مثال ، چا ممکن است از ریشه باستانی Austro-Asiatic * la به معنای “برگ” گرفته شده باشد.

 

مزارع چای در آسام ، هند

اکثر زبانهای چینی ، مانند ماندارین و کانتونی ، آن را در امتداد خطوط cha تلفظ می کنند ، اما گونه های چینی هوکین و Teochew در سواحل جنوبی چین آن را مانند teh تلفظ می کنند. این دو تلفظ روشهای جداگانه خود را به سایر زبانهای سراسر دنیا تبدیل کرده اند.

از اوایل قرن 17 هلندی ، هلندی ها نقش اساسی را در تجارت اولیه چای اروپا از طریق شرکت هلندی هند شرقی ایفا کردند. هلندی ها کلمه “چای” را از زبان Minini چینی قرض گرفته اند ، یا از طریق تجارت مستقیم از طریق بلندگوهای هوکین در فورموسا ، جایی که آنها بندری را تأسیس کرده بودند ، یا از بازرگانان مالایی در بانتام ، جاوا. هلندی ها سپس این تلفظ Min را برای چای ، از جمله چای انگلیسی ، فرانسه فرانسه ، اسپانیایی و آلمانی Tee به زبان های اروپایی دیگر معرفی کردند. این تلفظ همچنین رایج ترین شکل در سراسر جهان است.  تلفظ چا از کانتونیایی چا گوانگژو (کانتون) به ویژه از طریق معامله گران پرتغالی که در قرن شانزدهم ماکائو ساکن شدند ، آمده است. پرتغالی ها تلفظ کانتونی را “chá” پذیرفتند و آن را به هند گسترش دادند. با این حال ، تلفظ های کره ای و ژاپنی چا از کانتونی نبود ، اما در دوره های اولیه تاریخ چین به کره ای و ژاپنی قرض داده شد.

شکل سوم ، چای به طور فزاینده ای ، از فارسی چای [tʃɒːi] chay آمده است. هر دو شکل چ و چوی در فرهنگ لغت های فارسی یافت می شود. اینها از تلفظ چینی شمالی مشتق شده از chá ، است که از طریق زمین به آسیای میانه و پارس منتقل شد ، جایی که پسوند دستوری فارسی -yi را قبل از انتقال به روسی به عنوان чай ([tɕæj] ، چای) ، عربی به دست آورد. شای (به علت عدم وجود صدا در زبان عربی به شاید تلفظ شده است) ، اردو به عنوان چائے چای ، هیدی به عنوان چی ، ترکی به عنوان چای و غیره. انگلیسی هر سه شکل دارد: cha یا char (هر دو تلفظ شده / tʃɑː /) ، که گواهی آن از قرن شانزدهم است. چای ، از هفدهم؛ و چای ، از 20 با این حال ، فرم چای امروز به طور خاص به یک چای سیاه مخلوط شده با شکر یا عسل ، ادویه جات ترشی جات و شیر اشاره دارد.

معدود استثنائات کلمات چای که در سه گروه وسیع چای ، چا و چای قرار نمی گیرند زبانهایی از میهن گیاه شناسی گیاه چای است که از آن کلمات چینی چای ممکن است در اصل وام گرفته شده باشد: شمال شرقی میانمار (برمه سابق) و جنوب غربی یوننان. نمونه های آن عبارتند از: لا (به معنای چای خریداری شده در جای دیگر) و میمی (چای وحشی که در تپه ها جمع می شود) از مردم Wa ، لاپت (လက်ဖက်) به زبان برمه ، و منگ در Lamet به معنی “برگ های چای تخمیر شده” و همچنین میانگ (เมี่ยง ) به زبان تایلندی شمالی (“چای تخمیر شده”).

 

 

سرچشمه و تاریخ چای

 

منشأ گیاه شناسی

گیاهان چای بومی شرق آسیا هستند و احتمالاً سرچشمه در مناطق مرزی شمال برمه و جنوب غربی چین است.

• چای (برگ کوچک) چینی
• چای یونان آسام غربی چینی (برگ بزرگ)
• چای آسام Assam (برگ بزرگ)
• چای جنوبی یوننان آسام (برگ بزرگ)

 

چای از نوع چینی (برگ کوچک) (C. sinensis var. sinensis) ممکن است در جنوب چین احتمالاً با هیبریداسیون بستگان چای وحشی ناشناخته سرچشمه گرفته باشد. با این حال ، از آنجا که جمعیت وحشی شناخته شده ای از این چای وجود ندارد ، مکان دقیق منشاء آن سوداگرانه است.

با توجه به تفاوت های ژنتیکی آنها در تشکیل لایه های مجزا ، چای از نوع Assam (چینی Assamica) چینی (C. sinensis var. assamica) ممکن است دارای دو فرزندپروری مختلف باشد – یکی در جنوب یوننان (Xishuangbanna ، شهر Pu’er) و دیگری در غرب یوننان (Lincang ، باوشان). بسیاری از انواع چای جنوب یونان Assam با گونه های نزدیک کاملیا taliensis ترکیبی شده اند. برخلاف چای جنوبی Yunnan Assam ، چای Western Yunnan Assam شباهت های ژنتیکی زیادی با چای از نوع Assam هند دارد (همچنین C. sinensis var. assamica). بنابراین ، چای غربی یوننان آسام و چای هندی Assam هردو ممکن است از همان گیاهان اصلی در منطقه ای باشند که جنوب غربی چین ، هندو برمه و تبت با آن ملاقات می کنند. با این حال ، از آنجایی که چای Assam هند هیچ گونه هاپلوتیپ با چای Western Yunnan Assam به اشتراک نمی گذارد ، چای هندی Assam احتمالاً از یک اهلی شدن مستقل سرچشمه گرفته است. به نظر می رسد برخی از چای های Assam هند با گونه Camellia pubicosta هیبرید شده اند.

با فرض 12 سال نسل ، چای با برگ کوچک چینی حدود 22،000 سال پیش از چای Assam منحرف شده است ، در حالی که چای Assam چینی و چای هندی Assam از 2 هزار و 800 سال پیش فاصله گرفته است. واگرایی چای با برگ کوچک چینی و چای Assam با آخرین حداکثر یخبندان مطابقت دارد.

 

نوشیدن زود هنگام چای

نوشیدن چای ممکن است در منطقه منطقه یوننان ، هنگامی که از آن برای مقاصد دارویی استفاده شده است ، شروع شده باشد. همچنین اعتقاد بر این است که در سیچوان ، “مردم شروع به جوشاندن برگهای چای برای مصرف در یک مایع غلیظ شده بدون افزودن برگهای دیگر یا گیاهان دارویی کردند ، از این طریق از چای به عنوان نوشیدنی تلخ و در عین حال تحریک کننده استفاده می شود تا اینکه به عنوان یک دارو درمانی باشد.”

افسانه های چینی اختراع چای را به افسانه افسانه ای شنونگ (در مرکزی و شمالی چین) در سال 2737 قبل از میلاد نسبت می دهند اگرچه شواهد نشان می دهد که نوشیدن چای ممکن است از جنوب غربی چین (منطقه سیچوان / یوننان) معرفی شده باشد. اولین سوابق مکتوب چای از چین است. کلمه tú در شجینگ و سایر متون باستانی برای نشان دادن نوعی “سبزی تلخ” (苦菜) ظاهر می شود ، و این امکان وجود دارد که به گیاهان مختلفی از قبیل گلدان ، کاسنی یا کرم گوزنی اشاره داشته باشد ، و همچنین چای. در تواریخ Huayang ، ثبت شده است که مردم Ba در سیچوان شما را به پادشاه ژو تقدیم می کردند. بعداً شین ایالت با و همسایه اش شو را فتح کرد و طبق گفته محقق قرن هفدهم گو Yanwu که در ری ذی لو (Z 知 wrote) نوشت: “بعد از شین شو را گرفته بود که یاد گرفتند چای بنوشند. ” یکی دیگر از اشاره های اولیه ممکن به چای در نامه ای است که توسط ژنرال سلسله شین لیو کون نوشته شده است و درخواست کرده است که مقداری” چای واقعی “برای وی ارسال شود.

اولین شواهد بدنی شناخته شده چای در سال 2016 در مقبره امپراتور جینگ هان در شیان کشف شد و این نشان می دهد که چای از جنس کاملیا در اوایل قرن 2 قبل از میلاد توسط امپراتورهای هان دایناس مست شده است. اثر سلسله هان ، “قرارداد برای جوانان” ، نوشته وانگ بائو در سال 59 قبل از میلاد ،  شامل اولین مرجع شناخته شده در مورد جوشاندن چای است. از جمله کارهایی که جوانان باید انجام دهند ، در این قرارداد آمده است که “او چای را جوش می آورد و ظروف را پر می کند” و “او باید در وویانگ چای بخرد”. اولین سابقه کشت چای نیز مربوط به این دوره (سلطنت امپراتور ژوان هان) است که طی آن چای در کوه منگ (蒙山) در نزدیکی چنگدو کشت می شود.  یکی دیگر از سوابق معتبر اولیه نوشیدن چای مربوط به قرن سوم میلادی است ، در یک متن پزشکی توسط هوآ توو ، که اظهار داشت ، “نوشیدن تلخ هرگز باعث می شود فرد بهتر فکر کند.” اما قبل از اواسط قرن 8th. سلسله تانگ ، نوشیدن چای در درجه اول یک عمل چینی جنوبی بود [40] در حالی که نوشیدنی اصلی در شمال چین ماست بود. چای توسط اشراف زاده های سلسله های شمالی دشت های مرکزی ، که آن را “نوشیدنی برده” توصیف می کنند ، پایین تر از ماست ، بیزار بود. در زمان سلسله تنگ ، هنگامی که در کره ، ژاپن و ویتنام گسترش یافت ، بسیار رایج شد. The Classic of Tea ، رساله ای در مورد چای و تهیه آن ، توسط لو یو در سال 762 نوشته شده است.

 

تحولات چای در زمان

در طی قرن ها ، تکنیک های مختلفی برای پردازش چای و تعدادی شکل مختلف چای توسعه داده شد. در خلال سلسله تنگ ، چای بخارپز شد ، سپس چربی ریخته و به شکل کیک شکل گرفت ، در حالی که در سلسله سونگ ، چای برگ گشاد تهیه و رواج پیدا کرد. در خلال سلسله های یوان و مینگ ، ابتدا برگهای چای بدون اکسیداسیون در تابه ، سرخ شده و خشک می شوند ، فرایندی که روند اکسیداسیون را متوقف می کند و برگ ها را تاریک می کند ، در نتیجه اجازه می دهد چای سبز بماند. در قرن پانزدهم میلادی ، چای اولونگ ، که در آن برگها اجازه داده می شدند تا حدی قبل از سرخ کردن ، اکسیده شوند ، توسعه یافت. با این حال ، سلیقه های غربی ، چای سیاه کاملاً اکسیده شده را مطلوب می کردند ، و برگ ها اجازه می دادند بیشتر اکسید شوند. چای زرد یک کشف اتفاقی در تولید چای سبز در زمان سلسله مینگ بود ، هنگامی که ظاهراً اقدامات بی دقتی به برگها امکان زرد شدن برگها را می داد ، اما در نتیجه طعم متفاوتی به دست می آورد.

 

گسترش چای در سرتاسر جهان

چای برای اولین بار در قرن شانزدهم با کاهنان و بازرگانان غربی در چین معرفی شد ، که در این زمان به آن chá گفته می شد. اولین مرجع اروپایی در مورد چای ، نوشته شده به عنوان Chiai ، از Delle navi e viaggi است که توسط ونیزی ، Giambattista Ramusio ، در سال 1545 نوشته شده است. اولین محموله چای ثبت شده توسط یک کشور اروپایی در سال 1607 بود که شرکت هلند شرقی هند محموله چای را از ماکائو به جاوا منتقل کرد ، سپس دو سال بعد ، هلندی ها اولین وعده چای را که از هیرادو در ژاپن بود ، خریداری کردند. حمل شده به اروپا. چای در لاهه در هلند به یک نوشیدنی شیک تبدیل شد و هلندی ها این نوشیدنی را به آلمان ، فرانسه و سراسر اقیانوس اطلس به نیو آمستردام (نیویورک) معرفی کردند.

در سال 1567 ، مردم روسیه هنگام بازدید از قزاقهای آتامانس پتروف و یالیشف از چین با چای تماس گرفتند. خان مغول چهار پودر چای (65-70 کیلوگرم) چای در سال 1638 به تزار مایکل اول اهدا کرد. به گفته ارمیا کرتین ، احتمالاً در سال 1636 بود که وسیلی استارکوف به عنوان فرستاده آلتین خان فرستاده شد. به عنوان هدیه ای به تزار ، 250 پوند چای به او داده شد. استارکوف در ابتدا امتناع کرد ، زیرا دیگر هیچ فایده ای برای بار برگ های مرده مشاهده نکرد ، اما خان اصرار داشت. بنابراین چای به روسیه معرفی شد. در سال 1679 ، روسیه در ازای خز ، پیمان در مورد تهیه چای معمولی از چین از طریق کاروان شتر منعقد کرد. امروزه نوشیدنی ملی فاکتوری محسوب می شود.

اولین سابقه چای به زبان انگلیسی از نامه ای نوشته شده توسط ریچارد ویکام ، که در یک دفتر شرکت هند شرقی در ژاپن اداره می شد ، برای یک بازرگان در ماکائو نوشت و درخواست کرد “بهترین نوع چاود” در سال 1615. پیتر مندی ، مسافر و بازرگان که در سال 1637 در فوجیان به چای رسیده بود ، نوشت ، “چا – فقط آب با نوعی گیاه که در آن غرق شده است”. چای در سال 1657 در یک قهوه خانه در لندن فروخته شد ، ساموئل پپیز در سال 1660 چای را چشید و کاترین براگزا هنگام ازدواج با چارلز دوم در سال 1662 ، چای نوشیدنی را به دادگاه انگلیس برد و با این وجود چای زیاد مصرف نشد. جزایر بریتانیا تا قرن 18 و تا آخرین قسمت آن دوره گران باقی مانده است. نوشندگان انگلیسی ترجیح دادند شکر و شیر را به چای سیاه اضافه کنند و چای سیاه در دهه 1720 میلادی به محبوبیت بالای چای سبز رسید. قاچاق چای در طول قرن 18 باعث شد تا عموم مردم قادر به تهیه و مصرف چای باشند. دولت انگلیس مالیات چای را حذف کرد و بدین ترتیب تجارت قاچاق را تا سال 1785 از بین برد. در انگلیس و ایرلند ، چای در ابتدا به عنوان کالای لوکس در مناسبت های خاص مانند جشنواره های مذهبی ، بیداری ها و گردهمایی های داخلی خانگی مصرف می شد. قیمت چای در اروپا طی قرن نوزدهم به طور پیوسته کاهش یافت ، به ویژه پس از شروع به رسیدن مقدار زیادی چای هند؛ در اواخر قرن 19 چای به نوشیدنی روزمره برای تمام سطوح جامعه تبدیل شده بود. محبوبیت چای همچنین از وقایع تاریخی آگاه بود – قانون چای 1773 حزب چای بوستون را تحریک کرد که به انقلاب آمریکا تشدید شد. لزوم رسیدگی به موضوع کسری تجاری انگلیس به دلیل تجارت چای منجر به جنگ تریاک شد. امپراتور چینگ کانگشی اعلام کرده بود که “چین مرکز جهان بود ، و هر آنچه را که می خواست یا نیاز داشت را در اختیار داشت و فروش محصولات خارجی در چین را ممنوع کرد” ، [بخاطر استناد به حکم در سال 1685 حکم می داد “که کالاهای خریداری شده از چین باید. مبلغ سکه نقره یا شمش پرداخت می شود. ” معامله گران سایر کشورها پس از یافتن کالای دیگری ، در این مورد تریاک ، به منظور فروش نقره مورد نیاز خود برای پرداخت چای و کالاهای دیگر به دنبال فروش کالای دیگر به چین بودند. تلاشهای بعدی دولت چین برای محدود کردن تجارت تریاک منجر به جنگ شد.

چای با برگ کوچک چینی توسط انگلیسی ها در سال 1836 در تلاش برای شکسته شدن انحصار چینی در چای به هند وارد شد. در سال 1841 ، Archibald Campbell دانه های چای چینی را از منطقه Kumaun آورد و در کاشت چای در Darjeeling آزمایش کرد. باغ چای آلواری در سال 1856 افتتاح شد و چای دارجیلینگ شروع به تولید کرد. در سال 1848 ، رابرت فورچون توسط شرکت هند شرقی به مأموریت به چین اعزام شد تا گیاه چای را به انگلیس برگرداند. او سفر خود را به صورت محرمانه آغاز کرد زیرا ماموریتش در بین جنگ اول تریاک انگلو-چین (1839-1839) و جنگ تریاک دوم (1856-1860) رخ داد. گیاهان چای چینی که او برگرداند ، به هیمالیا معرفی شدند ، اگرچه بیشتر آنها زنده نماند. انگلیسی ها فهمیده بودند که انواع مختلف چای به Assam و منطقه شمال شرقی هند بومی است و از سوی مردم محلی سینفو استفاده می شود و اینها به جای گیاه چای چینی پرورش می یابند و بعداً با چینی های کوچک ترکیبی می شدند. نوع چای بدون برگ و همچنین گونه های چای وحشی احتمالاً نزدیک با استفاده از تکنیک های کاشت و زراعت چینی ، انگلیسی ها با ارائه زمینی در آسام به هر اروپایی که موافق کشت آن برای صادرات باشد ، صنعت چای را راه‌اندازی کردند. در ابتدا چای فقط توسط هندی های زائد مصرف می شد. با این حال ، به دلیل یک تبلیغات تبلیغاتی موفق توسط هیئت چای هند ، در دهه 1950 در هندوستان بسیار رواج یافت.

 

کشت و برداشت

Camellia sinensis یک گیاه همیشه سبز است که عمدتاً در آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می کند. برخی از گونه ها همچنین می توانند آب و هوای دریایی را تحمل کنند و تا شمال کرناو در انگلستان ، پرتشایر در اسکاتلند ، ایالت واشنگتن در ایالات متحده ، و جزیره ونکوور در کانادا کشت می شوند. [65] در نیمکره جنوبی ، چای به اندازه جنوب هوبارت در جزیره تاسمانیای استرالیا و ویکاتو در نیوزلند رشد می کند.

گیاهان چای از بذر و قلمه تکثیر می شوند. حدود 4 تا 12 سال برای گیاه نیاز به تخم بذر و حدود سه سال قبل از آماده شدن گیاه جدید برای برداشت محصول لازم است. علاوه بر آب و هوای منطقه 8 یا گرمتر ، گیاهان چای حداقل سالانه 127 سانتی متر (50 اینچ) بارندگی نیاز دارند و خاک های اسیدی را ترجیح می دهند. بسیاری از گیاهان چای با کیفیت بالا در ارتفاعات تا 1500 متر (4،900 فوت) از سطح دریا کشت می شوند. گرچه در این ارتفاعات گیاهان آهسته تر رشد می کنند ، اما طعم بهتری به دست می آورند.

دو گونه اصلی استفاده می شود: Camellia sinensis var. sinensis ، که برای بیشتر چایهای چینی ، فرموزان و ژاپنی و C. sinensis var استفاده می شود. assamica ، مورد استفاده در Pu-erh و بیشتر چایهای هند (اما نه Darjeeling). در درون این گونه های گیاه شناسی ، بسیاری از گونه ها و گونه های کلونال مدرن شناخته شده اند. اندازه برگ معیار اصلی طبقه بندی گیاهان چای است که سه طبقه بندی اصلی آن عبارتند از: نوع Assam که با بزرگترین برگها مشخص می شود. نوع چین ، که با کوچکترین برگ مشخص می شود. و نوع کامبوج ، با برگهایی با اندازه متوسط. چای از نوع کامبد (C. assamica subsp. lasiocaly) در ابتدا نوعی چای Assam محسوب می شد. با این حال ، کار ژنتیکی بعد نشان داد که این یک ترکیبی بین چای دارای برگ کوچک چینی و چای از نوع Assam است. به نظر می رسد چای دارجیلینگ ترکیبی بین چای دارای برگ کوچک چینی و چای از نوع Assam است.

اگر یک گیاه چای در صورت عدم مقاومت باقی بماند ، یک گیاه چای به درخت تا 16 متر (52 فوت) تبدیل می شود ، اما گیاهان زراعی به دلیل سهولت در چیدن گل ، عموماً به ارتفاع کمر هرس می شوند. همچنین ، گیاهان کوتاه شاخه های جدید بیشتری دارند که برگ های تازه و لطیفی را ایجاد می کنند و باعث افزایش کیفیت چای می شوند.

فقط 5/5 تا 5 سانتی متر بالای گیاه (1-2 اینچ) از گیاه بالغ انتخاب می شود. [این] جوانه ها و برگها به عنوان “گل سرخ” خوانده می شوند. یک گیاه هر هفت تا 15 روز یکبار در فصل رشد رشد چشم پوشی می کند. برگهایی که سرعت رشد آنها کم است تمایل به تولید چایهای با طعم بهتر دارند. چندین چای از فلاش های مشخص موجود است. به عنوان مثال ، چای دارجیلینگ به عنوان فلاش اول (با قیمت حق بیمه) ، فلاش دوم ، موسمی و پاییز در دسترس است. چای گل سرخ دوم Assam یا “Tippy” به دلیل نکات طلایی که در برگ ها ظاهر می شود ، برتر از گل سرخ اول محسوب می شود.

آفات چای شامل اشکالات پشه ای جنس Helopeltis (که اشکالات واقعی هستند که نباید با دیپتران اشتباه گرفته شود) است که می تواند برگ را از بین ببرد ، بنابراین ممکن است با حشره کش ها پاشیده شوند. علاوه بر این ، ممکن است فیدرهای برگ Lepidopteran و بیماری های مختلف چای وجود داشته باشد.

 

ترکیب شیمیایی

از نظر جسمی ، چای دارای خاصیت یک راه حل و یک سیستم تعلیق است. این محلول تمام ترکیبات محلول در آب است که از برگهای چای مانند پلی فنول ها و اسیدهای آمینه استخراج شده است ، اما وقتی همه اجزای نامحلول مانند سلولز موجود در برگهای چای در نظر گرفته شود ، تعلیق است.

کافئین حدود 3٪ وزن خشک چای را تشکیل می دهد ، و بسته به نوع ، مارک ، و روش دم کردن آن ، بین 30 تا 90 میلی گرم در هر فنجان 250 میلی لیتر (8 1 تا 2 لیتر آمریکا) است. یک مطالعه نشان داد که میزان کافئین یک گرم چای سیاه بین 22-28 میلی گرم است ، در حالی که مقدار کافئین یک گرم چای سبز بین 20-20 میلی گرم بود ، و این نشان دهنده تفاوت معنی داری است. چای همچنین حاوی مقادیر کمی از تئوبرومین و تئوفیلین است که مواد محرک هستند و گزانتین ها مشابه کافئین هستند.

 

برگهای چای تازه در مراحل مختلف رشد قرار می گیرد

چایهای سیاه و سبز حاوی مواد مغذی اساسی در مقادیر قابل توجهی ، به استثنای منگنز معدنی رژیم غذایی ، 0.5 میلی گرم در هر فنجان یا 26٪ از مصرف روزانه مرجع (RDI) نیست. فلوراید گاه در چای وجود دارد. انواع خاصی از “چای آجری” ، که از برگها و ساقه های قدیمی ساخته شده است ، دارای بالاترین سطح هستند ، به اندازه کافی برای خطرناک بودن سلامت در صورت نوشیدن چای زیاد ، که به سطوح بالای فلوراید موجود در خاک ، خاکهای اسیدی و دم کردن طولانی نسبت داده شده است.

قابض در چای را می توان به وجود پلی فنول ها نسبت داد. اینها فراوان ترین ترکیبات موجود در برگهای چای هستند که 30-40٪ از ترکیب آنها را تشکیل می دهند. پلی فنول ها شامل فلاونوئیدها ، اپی گالوکاتینین گالات (EGCG) و سایر کاتچین ها هستند.

پیشنهاد شده است که چایهای سبز و سیاه ممکن است در برابر سرطان یا بیماریهای دیگری مانند چاقی یا بیماری آلزایمر محافظت کنند ، اما ترکیبات موجود در چای سبز به طور قطعی اثبات نشده است که تاثیری بر روی انسان می گذارد.

 

 

پردازش و طبقه بندی چای

چای معمولاً بر اساس نحوه فرآوری آن به دسته ها تقسیم می شود. [91] حداقل شش نوع مختلف تولید می شود:

• سفید: پژمرده و بدون اکسیداسیون؛
• زرد: ناخواسته و بدون اکسید اما مجاز به زرد شدن؛
• سبز: ناخواسته و بدون اکسیداسیون.
• اولونگ: پژمرده ، کبود و جزئی اکسیده شده است.
• سیاه: پژمرده ، گاه خرد شده و کاملاً اکسیده (به نام چای قرمز در چینی و سایر فرهنگ چای آسیای شرقی)
• پس از تخمیر (تیره): چای سبز که اجازه تخمیر / کمپوست (در فرهنگ چای چینی به آن داده شده tea [hēichá] “چای سیاه” است).

پس از برداشت ، برگهای C. sinensis بزودی شروع به پژمرده شدن و اکسیداسیون می کنند ، مگر اینکه بلافاصله خشک شوند. یک فرآیند اکسیداسیون آنزیمی که توسط آنزیمهای داخل سلول ساخته شده از گیاه ایجاد می شود باعث می شود که برگ ها به تدریج تیره تر شوند زیرا کلروفیل آنها تجزیه می شود و تانن ها آزاد می شوند. این تیرگی در یک مرحله از پیش تعیین شده با گرم کردن متوقف می شود ، و آنزیم های مسئول را غیرفعال می کند. در تولید چای سیاه ، متوقف کردن با گرم کردن همزمان با خشک کردن انجام می شود. بدون رطوبت دقیق و کنترل دما در طول تولید و بسته بندی ، رشد قالب ها و باکتری های ناخواسته ممکن است چای را برای مصرف مناسب نکند.

 

فرآوری و مواد افزودنی اضافی

بعد از پردازش اولیه ، چایها ممکن است از طریق مراحل پردازش اضافی قبل از فروش تغییر پیدا کنند ، و اغلب با افزودنی های برگ چای اصلی و آب اضافه شده در طول آماده سازی یا نوشیدن مصرف می شود. نمونه هایی از مراحل پردازش اضافی که قبل از فروش چای اتفاق می افتد مخلوط کردن ، طعم دهنده ، رایحه و کافئین چای است. نمونه هایی از افزودنی های اضافه شده در نقطه مصرف شامل شیر ، شکر و لیمو است.

 

مخلوط کردن

مخلوط چای ترکیبی از چای های مختلف در کنار هم برای رسیدن به محصول نهایی است. تقریباً تمام چای موجود در کیسه ها و بیشتر چای آزاد در غرب فروخته شده مخلوط شده است. هدف بدست آوردن ثبات ، طعم بهتر ، قیمت بالاتر یا ترکیبی از این سه است.

 

طعم دهنده

چای های طعم دار و معطر عطر و طعم های جدیدی را به چای پایه اضافه می کنند. این کار از طریق افزودن مستقیم مواد معطر کننده طعم دهنده مانند زنجبیل یا زنجبیل خشک شده ، میخک ، برگ نعناع ، هل ، ترنج (موجود در ارل گری) ، وانیل و اسپرم حاصل می شود. از طرف دیگر ، چون چای به راحتی بوی خود را حفظ می کند ، می تواند در نزدیکی یک ماده معطر قرار بگیرد تا عطر آن را مانند چای گل یاس سنتی جذب کند.

 

شیر

علاوه بر این ، شیر به چای در اروپا برای اولین بار در سال 1680 توسط معرفت شناس مادام دی سیوینه ذکر شد. بسیاری از چای ها به طور سنتی با شیر در فرهنگ هایی که لبنیات مصرف می شوند ، نوشیده می شوند. اینها شامل مخلوط ماسالا چای هندی و مخلوط چای انگلیسی است. این چای ها معمولاً انواع بسیار دلچسب چای سیاه هستند که می توان از طریق شیر آن ، مانند Assams یا مخلوط شرق فرسیا را چشید. تصور می شود شیر باعث خنثی کردن تانن های باقیمانده و کاهش اسیدیته می شود. چینی های هان معمولاً شیر را با چای نمی نوشند بلکه مانچوس انجام می دهند و نخبگان سلسله چینگ امپراتوری چین به این کار ادامه دادند. چای شیر به سبک هونگ کنگ مبتنی بر عادات استعماری انگلیس است. تبت ها و دیگر مردمان هیمالیا به طور سنتی چای را با شیر یا کره بلوط و نمک می نوشند. در کشورهای اروپای شرقی ، روسیه و ایتالیا ، چای معمولاً با آب لیمو سرو می شود. در لهستان ، چای به طور سنتی با یک تکه لیمو سرو می شود و با قند یا عسل شیرین می شود. چای با شیر در لهستانی bawarka (“سبک باواریایی”) نامیده می شود و همچنین بسیار محبوب است. در استرالیا چای با شیر به عنوان چای سفید شناخته می شود.

ترتیب مراحل تهیه یک فنجان چای موضوعی است که بسیار مورد بحث است و می تواند بین فرهنگ ها یا حتی افراد متفاوت باشد. برخی می گویند ترجیح می دهد قبل از چای شیر را به فنجان بیفزایید ، زیرا درجه حرارت بالای چای تازه دم کرده می تواند پروتئین های موجود در شیر تازه را تغییر دهد ، همانند تغییر در طعم شیر UHT و در نتیجه نوشیدنی با طعم نامرغوب ایجاد می شود. . برخی دیگر اصرار دارند بهتر است بعد از چای شیر را به فنجان اضافه کنید ، زیرا چای سیاه اغلب تا حد ممکن در جوش است. علاوه بر این ، نوشیدن شیر باعث نوشیدن نوشیدنی در مرحله دم کردن بسیار مهم است ، اگر در یک فنجان به جای استفاده از گلدان ، در یک فنجان دم کنید ، به این معنی که طعم ظریف یک چای خوب را نمی توان کاملاً قدردانی کرد. با افزودن شیر پس از آن ، آسان تر می توان شکر را در چای حل کرد و همچنین اطمینان حاصل کرد که مقدار شیر اضافه می شود ، زیرا می توان رنگ چای را مشاهده کرد. از نظر تاریخی ، ترتیب مراحل به عنوان نشانه ای از کلاس صورت گرفته است: فقط افراد ثروتمند به اندازه کافی برای تهیه پرسلن با کیفیت خوب ، اطمینان دارند که قادر به مقابله با قرار گرفتن در معرض آب جوشیده نشده با شیر هستند. اختلاف دمای بالاتر به معنای انتقال سریعتر گرما است ، بنابراین شیر قبلی اضافه می شود ، هرچه نوشیدنی خنک تر شود ، کندتر می شود. یک مطالعه 2007 در ژورنال قلب اروپا منتشر شده است که نشان می دهد برخی از اثرات مفید چای ممکن است با افزودن شیر از بین برود.

 

 

آماده سازی و تهیه انواع چای

 

چای سیاه

انواع رایج چای سیاه شامل چای های Assam ، نپال ، Darjeeling ، Nilgiri ، Rize ، Keemun و Ceylon است. چایهای سیاه غربی معمولاً حدود چهار دقیقه دم می شود. در بسیاری از مناطق جهان ، از آب جوش فعال استفاده می شود و چای غالباً خورش می یابد. در هند ، چای سیاه معمولاً برای درست کردن ماسالا پانزده دقیقه یا بیشتر جوشانده می شود ، زیرا ترجیح یک دم کرده قوی است. در هنگام سرو چای اغلب چربی می شود.

یک گروه مدیریت ایمنی مواد غذایی سازمان بین المللی استاندارد (ISO) استانداردی را برای تهیه یک فنجان چای منتشر کرده است (ISO 3103: چای – تهیه مشروب برای استفاده در آزمایش های حسی) ، که در درجه اول برای استاندارد سازی آماده سازی برای مقاصد مقایسه و رتبه بندی در نظر گرفته شده است. . این تعریف به عنوان 2.0 گرم برگهای چای است که به مدت 6 دقیقه در هر 100 میلی لیتر آب جوش خورده است.

 

چای سبز

در مناطقی از جهان که نوشیدنی های ملایم را ترجیح می دهند ، مانند خاور دور ، چای سبز در دمای حدود 80 تا 85 درجه سانتیگراد (176 تا 185 درجه فارنهایت) در آب ریخته می شود. مناطقی مانند شمال آفریقا یا آسیای میانه یک چای تلخ را ترجیح می دهند و از آب داغ استفاده می شود. در مراکش چای سبز به مدت 15 دقیقه در آب جوش تفت داده می شود.

ظرفی که چای سبز در آن سرخ شده است ، اغلب از قبل گرم می شود تا از خنک شدن زودرس جلوگیری شود. چایهای سبز و سفید با کیفیت بالا ، بسته به نوع آن ، در دماهای فزاینده ای بالاتر ، می توانند آب جدیدی به اندازه پنج یا بیشتر بار اضافه کنند.

 

چای اولانگ

چای اوولونگ در حدود 82 تا 96 درجه سانتیگراد (185 تا 205 درجه فارنهایت) دمیده می شود ، با آنکه پیش از ریختن آب ، کشتی دم آن گرم شود. گلدان های گلدان بنفش Yixing ، سنتی برای تولید چای اوولونگ هستند که می توانند چندین بار از همان برگها تهیه شوند ، برخلاف چای سبز ، به نظر می رسد با استفاده مجدد بهبود می یابند. در مراسم چای Gongfu چینی و تایوانی جنوبی ، اولین دمبرگ از بین برده می شود ، زیرا بیشتر از آنکه یک شستشوی مناسب باشد ، شستشوی برگ ها محسوب می شود.

 

چای پوره

چای های Pu-erh برای تزریق نیاز به آب جوش دارند. برخی ترجیح می دهند به مدت چند ثانیه پودر را به سرعت با آب جوش بشویید تا گرد و غبار چای حاصل از پیری جمع شود و سپس آن را در دمای جوش (100 درجه سانتیگراد یا 212 درجه فارنهایت) تزریق کرده و اجازه دهید 30 ثانیه از آن خنک شود. تا پنج دقیقه

 

چای ماسالا

اصطلاح به معنی “چای ادویه دار” است. Masala chai با استفاده از چای سیاه یا سبز همراه با شیر تهیه می شود (در این صورت ممکن است آن را “لاته” بنامند) و ممکن است با آن زنجبیل ادویه شود.

 

چای تاندور

در اواخر اخیر روند چای تاندور در هند روندی وجود داشته است. این چای با قرار دادن چای در یک تندور قرمز داغ (اجاق گاز) تهیه می شود و بعد از جوش آمدن شیر آماده سازی شیرین را می ریزیم.

 

چای سرد

در حالی که بیشتر چای ها با استفاده از آب گرم تهیه می شوند ، همچنین می توان نوشیدنی را از چای با استفاده از دمای اتاق یا آب خنک تهیه کرد. این کار به مدت زمان طولانی تر برای استخراج اجزای اصلی نیاز دارد و مشخصات طعم متفاوتی تولید می کند. دم کرده های سرد تقریباً 1.5 برابر از برگهای چای استفاده می کنند که برای گرم کردن داغ مورد استفاده قرار می گیرد و برای 4 تا 10 ساعت در یخچال قرار می گیرند. روند تهیه چای دم کرده بسیار ساده تر از آن است که برای قهوه دم کرده سرد است.

دم کردن سرما در مقایسه با سرقت گرم دارای معایبی است. اگر برگ یا آب منبع حاوی باکتری های ناخواسته باشد ، ممکن است شکوفا شوند ، در حالی که استفاده از آب گرم مزایای کشتن بیشتر باکتری ها را دارد. این امر در دوران مدرن و مناطق توسعه یافته کمتر مورد نگرانی است. دم کردن سرد همچنین ممکن است باعث شود که کافئین کمتری استخراج شود.

 

ریختن از ارتفاع

با ریختن آن از ارتفاعات مختلف ، طعم چای را نیز می توان تغییر داد و در نتیجه درجات مختلف هوادهی ایجاد کرد. هنر ریختن زیاد در اصل برای تقویت عطر و طعم چای و بهبود جوش دهان مورد استفاده قرار می گیرد ، در حالی که نوشیدنی را به اندازه کافی برای مصرف فوری خنک می کند.

در جنوب شرقی آسیا ، عمل ریختن چای از قد با استفاده از چای سیاه دم شده که شیر تغلیظ شده با آن مخلوط می شود ، اصلاح شده و سپس از ارتفاع متناوب از مطابق کشتی های دستی که چندین بار پشت سر هم ریخته می شود ، اصلاح شده است. این چای را با حباب های هوا گرفتار شده و یک “سر” یخ زده ایجاد می کند ، که سپس بلافاصله در یک فنجان سرو می شود. این نوشیدنی ، tarik ، به معنای واقعی کلمه ، “چای کشیده” (که منشأ آن به عنوان نوشیدنی چای داغ هند) دارای طعم خامه ای تر از چای شیر تخت است و در منطقه رایج است.

 

 

فرهنگ چای

نوشیدن چای غالباً به هوشیاری آرام منجر می شود. این ماده حاوی L-theanine ، تئوفیلین ، و کافئین محدود (که گاهی اوقات به نام تین) خوانده می شود. مارک های بدون کافئین نیز فروخته می شوند. در حالی که از چای های گیاهی به عنوان چای نیز یاد می شود ، اما اکثر آنها حاوی برگ گیاه چای نیستند. در حالی که چای بعد از آب دومین نوشیدنی پر مصرف در روی زمین است ، در بسیاری از فرهنگ ها نیز در حوادث اجتماعی بالا مانند مهمانی چای مصرف می شود.

مراسم چای در فرهنگ های مختلف مانند سنت های چینی و ژاپنی به وجود آمده است که هر کدام از آنها از تکنیک های خاصی استفاده می کنند و پروتکل آیینی تهیه و سرو چای را برای لذت بردن در یک محیط تصفیه شده به کار می برند. یکی از انواع مراسم چای چینی مراسم چای Gongfu است که به طور معمول از قوری های کوچک رس Yixing و چای اولونگ استفاده می شود.

در انگلستان 63٪ از مردم روزانه چای می نوشند و به عنوان یکی از نوشیدنی های فرهنگی انگلیس تلقی می شود. رسم این است که یک میزبان بلافاصله پس از رسیدن آنها چای را به میهمانان عرضه کند. چای هم در خانه و هم در خارج از خانه ، اغلب در کافه ها یا اتاق های چای مصرف می شود. چای بعد از ظهر با کیک روی ظروف چینی ظریف یک کلیشه فرهنگی است. در جنوب غربی انگلیس ، بسیاری از کافه ها یک چای خامه ای را تشکیل می دهند که شامل گلدان ، خامه لخته شده و مربا در کنار یک قابلمه چای است. در بعضی از مناطق انگلیس و هند ، “چای” ممکن است به غذای عصرانه نیز اشاره داشته باشد.

ایرلند ، از سال 2016 ، دومین مصرف کننده سرانه چای در جهان بود. مخلوط های محلی محبوب ترین در ایرلند از جمله چای صبحانه ایرلندی با استفاده از چای های رواندا ، کنیایی و آسام است. میانگین ملی سالانه مصرف چای در ایرلند 2.7 کیلوگرم تا 4 کیلوگرم برای هر فرد است. چای در ایرلند معمولاً با شیر یا شکر مصرف می شود و برای طعم قوی تر مدت زمان بیشتری تولید می شود.

چای در اکثر فرهنگ های خاورمیانه رایج است. در فرهنگ عرب ، چای یک نقطه کانونی برای اجتماعات اجتماعی است.

چای ترکیه با وجود سابقه طولانی این کشور در مورد مصرف قهوه ، بخش مهمی از غذاهای آن کشور است و رایج ترین نوشیدنی گرم است. در سال 2004 ترکیه 205.500 تن چای تولید کرد (6.4٪ از کل تولید چای در جهان) ، که آن را به یکی از بزرگترین بازارهای چای در جهان تبدیل کرد ، با 120،000 تن در ترکیه و مابقی آن صادر می شود. در سال 2010 ، بیشترین میزان مصرف سرانه جهان در جهان با 2.7 کیلو گرم بود. از سال 2013 ، سرانه مصرف چای ترکیه از 10 فنجان در روز و 13.8 کیلوگرم در سال فراتر می رود. چای بیشتر در استان ریزه در ساحل دریای سیاه رشد می یابد.

در فرهنگ ایرانی ، چای به اندازه گسترده ای مصرف می شود که به طور کلی اولین چیزی است که به یک میهمان خانگی ارائه می شود.

روسیه تاریخ چای طولانی و غنی دارد که مربوط به سال 1638 میلادی هنگام معرفی چای به تزار مایکل بود. اجتماعات اجتماعی بدون چای ناقص تلقی می شدند ، که به طور سنتی در یک سماور ریخته می شد. امروز 82٪ از روس ها روزانه چای مصرف می کنند.

در پاکستان ، هر دو نوع چای سیاه و سبز محبوب هستند و به ترتیب به عنوان سبز سبز و کاهوه شناخته می شوند. چای سبز محبوب به نام kahwah اغلب بعد از هر وعده غذایی در کمربند پشتون بلوچستان و خیبر پختونخوا ، جایی که در آن گذرگاه خیبر یافت می شود ، سرو می شود. در Punjab مرکزی و جنوبی و کلانشهر سند سند در پاکستان ، چای با شیر و شکر (گاهی همراه با پسته ، هل و غیره) که معمولاً به آن چای گفته می شود ، بسیار مصرف می شود. این شایع ترین نوشیدنی خانوارهای منطقه است. در مناطق شمالی پاکستان Chitral و Gilgit-بالتستان ، یک چای خامه ای به سبک تبت مصرف می شود.

در منطقه فرامرزی کشمیر که مرز هند و پاکستان ، کشمیر چایی یا ظهر چای ، یک چای صورتی و خامه ای با پسته ، بادام ، هل و بعضا دارچین است ، عمدتا در موارد خاص ، عروسی و در طول زمستان مصرف می شود. ماه هایی که در کیوسک های زیادی فروخته می شود.

چای هندی
فرهنگ چای هند قوی است؛ نوشیدنی محبوب ترین نوشیدنی گرم کشور است. این روزانه تقریباً در کلیه خانه ها مصرف می شود ، که در اختیار مهمانان قرار می گیرد ، در محیط داخلی و رسمی به مقدار زیادی مصرف می شود و با افزودن شیر با یا ادویه جات ترشی جات ساخته می شود و معمولاً شیرین می شود. در خانه ها گاهی اوقات با بیسکویت سرو می شود تا در چای آغشته شود و قبل از مصرف چای خورده شود. بیشتر اوقات ، در نوشیدن فنجان های کوچک (که به عنوان “قطع” گفته می شود اگر در فروشندگان چای خیابانی فروخته شود) نوشیده می شود و نه یک فنجان بزرگ. در 21 آوریل 2012 ، معاون رئیس کمیسیون برنامه ریزی (هند) ، مونتک سینگ آهلوولیا ، گفت که چای تا آوریل 2013 به عنوان نوشیدنی ملی اعلام می شود. پیش بینی می شود این اقدام باعث رونق صنعت چای در کشور شود. طارون گوگویی ، رئیس وقت آسام ، در این مناسبت صحبت کرد و گفت که برای اطمینان از توسعه آن بسته های ویژه صنعت چای در آینده اعلام خواهد شد. سابقه چای در هند به ویژه غنی است.

در برمه (میانمار) ، چای نه تنها به عنوان نوشیدنی های گرم ، بلکه به عنوان چای شیرین و چای سبز که به ترتیب در محلی به عنوان گیاه لاغر (yay) و لپه-یای (Gyan) شناخته می شود ، مصرف می شود. برگهای چای ترشی ، که به صورت محلی به آن لاغر معروف است ، نیز یک لطافت ملی است. چای ترشی معمولاً با دانه های کنجد بو داده ، لوبیا سرخ شده سرخ شده ، بادام زمینی بو داده و چیپس سیر سرخ شده خورده می شود.

در مالی چای باروت در سری سه سرو می شود که از بالاترین میزان اکسیداسیون یا قوی ترین چای بدون شیرین شروع می شود و به صورت محلی به آن “قوی مانند مرگ” گفته می شود ، و بعد از آن یک وعده دوم ، جایی که همان برگهای چای دوباره با مقداری شکر جوشانده می شود. اضافه شده (“زندگی دلپذیر”) ، و سوم ، جایی که همان برگهای چای برای سومین بار با شکر اضافه شده بیشتر جوشانده می شود (“شیرین به عنوان عشق”). چای سبز ماده اصلی رسم و رسوم کاملاً Malian است ، “Grin” ، یک اجتماع غیررسمی اجتماعی است که در امتداد خطوط اجتماعی و اقتصادی بریده می شود ، از جلوی دروازه های مرکب خانوادگی بعد از ظهرها شروع می شود و تا اواخر شب امتداد می یابد و بسیار محبوب است. در باماکو و سایر مناطق بزرگ شهری. [نیاز به استناد]

در ایالات متحده ، 80٪ چای به عنوان چای یخ زده مصرف می شود. چای شیرین بومی جنوب شرقی آمریکا است و در غذاهای آن نمادین است.

 

 

تاثیر چای در کشور های مختلف

در سال 2017 ، تولید جهانی چای حدود 6 میلیون تن بود که به رهبری چین با 40٪ و هند با 21٪ از کل جهان (جدول) بود. کنیا ، سریلانکا و ویتنام تولیدکنندگان اصلی دیگر بودند.

اقتصاد

چای محبوب ترین نوشیدنی تولیدی است که در جهان مصرف می شود و برابر با سایر افراد – از جمله قهوه ، شکلات ، نوشابه و الکل – است. بیشتر چای مصرفی در خارج از آسیای شرقی در مزارع بزرگی در مناطق تپه ای هند و سری لانکا تولید می شود و قرار است به مشاغل بزرگ فروخته شود. روبروی این تولید صنعتی بزرگ ، بسیاری از “باغها” کوچک ، که گاه مزارع کوچک هستند ، تولید می کنند که چای های بسیار مورد نظر را تهیه می کنند که توسط غذاهای لذیذ به دست می آیند. این چای ها هم کمیاب و هم گران هستند و از این نظر با برخی از گران ترین شراب ها قابل مقایسه است.

هند بزرگترین کشور مصرف کننده چای در جهان است ، اگرچه سرانه مصرف چای سالانه 750 گرم (26 اونس) متوسط برای هر فرد باقی می ماند. ترکیه با 2.5 کیلوگرم (5 پیمانه 8 اونس) چای که به ازای هر نفر در هر سال مصرف می شود ، بزرگترین مصرف کننده سرانه جهان است.

 

مشکلات ایمنی کار و مصرف کننده

گزارش های متعدد اخیر نشان می دهد که بیشتر چای های چینی و هندی حاوی مواد سموم دفع آفات سمی ممنوع هستند.

تولید چای در کنیا ، مالاوی ، رواندا ، تانزانیا و اوگاندا گزارش شده است که طبق لیست کالاهای وزارت کار ایالات متحده از کالاهای تولید شده توسط کار کودکان یا کار اجباری (کارنامه ای که در مورد بدترین اشکال وجود دارد) می توان از کار کودکان استفاده کرد. کودکان کار).

 

گواهینامه

کارگرانی که چای را روی مزارع در کشورهای در حال توسعه چیده و بسته بندی می کنند ، می توانند با شرایط سخت کاری روبرو شوند و ممکن است زیر دستمزد زندگی درآمد داشته باشند.

تعدادی از بدن به طور مستقل تولید چای را تأیید می کنند. چای از املاک معتبر را می توان با یک برچسب صدور گواهینامه روی بسته فروخت. مهمترین طرح های صدور گواهینامه عبارتند از: Rainforest Alliance ، Fairtrade ، UTZ Certified و Organic که همچنین سایر محصولات زراعی مانند قهوه ، کاکائو و میوه را تأیید می کند. چای دارای گواهی اتحاد Rainforest توسط مارک های Unilever Lipton و PG Tips در اروپای غربی ، استرالیا و ایالات متحده به فروش می رسد. چای معتبر Fairtrade توسط تعداد زیادی از تأمین کنندگان در سراسر جهان به فروش می رسد. UTZ Certified از همکاری در سال 2008 با برند چای Pickwick برند برند سارا لی خبر داد.

تولید چای ارگانیک از زمان معرفی در سال 1990 در Rembeng ، املاک چای Kondoli ، Assam افزایش یافته است. 6000 تن چای ارگانیک در سال 1999 فروخته شد. حدود 75٪ از تولید چای ارگانیک در فرانسه ، آلمان ، ژاپن ، انگلستان و ایالات متحده به فروش می رسد.

 

تجارت

در سال 2013 ، چین – بزرگترین تولید کننده چای در جهان – 325.806 تن یا 14٪ از کل محصولات آنها را صادر کرد. هند 254.841 تن یا 20٪ از کل تولید خود را صادر کرده است.

در سال 2013 ، بزرگترین وارد کننده چای فدراسیون روسیه با 173،070 تن بود و پس از آن انگلیس ، ایالات متحده و پاکستان قرار گرفتند.

 

 

بسته بندی های مختلف چای

 

کیسه های چای

در سال 1907 ، بازرگان چای آمریکایی توماس سالیوان توزیع نمونه های چای خود را در کیسه های کوچک ابریشم چینی با بند بند توزیع کرد. مصرف کنندگان متوجه شدند که آنها به راحتی می توانند چای را درون کیسه بگذارند و از آن با چای تازه استفاده مجدد کنند. با این حال ، پتانسیل این روش توزیع و بسته بندی تا بعدا به طور کامل تحقق نخواهد یافت. در طول جنگ جهانی دوم ، چای در انگلستان جیره بندی شد. در سال 1953 ، پس از پایان دادن به جیره بندی در انگلستان ، تتلی کیسه چای را به انگلستان راه اندازی کرد و این یک موفقیت فوری بود.

“کیف چای هرمی” (یا کیسه ای) ، که توسط لیپتون و PG Tips / اسکاتلند مخلوط در سال 1996 معرفی شده است ، سعی دارد با استفاده از چهارگوش سه بعدی خود ، یکی از استدلال های خبرهان را در برابر کیسه های چای کاغذی مطرح کند. شکل ، که باعث می شود فضای بیشتری برای برگ های چای در حین سرد شدن گسترش یابد. با این حال ، برخی از انواع کیسه های چای هرمی مورد انتقاد قرار گرفته اند که به دلیل دوست داشتن محیط زیست نیستند ، زیرا مواد مصنوعی آنها به اندازه برگهای چای سست و کیسه های کاغذی غیر قابل تجزیه نیست.

 

چای گشاد

برگهای چای در یک قوطی ، کیسه کاغذی یا ظرف دیگری مانند قفسه سینه چای بسته بندی می شوند. بعضی از چایهای کامل مانند برگهای چای باروت نورد که مقاومت در برابر خرد شدن دارند ، گاهی اوقات برای تازه بودن در بسته بندی های آلومینیومی برای ذخیره سازی و خرده فروشی ، خلاء می شوند. چای گشاد باید برای استفاده به صورت جداگانه اندازه گیری شود و امکان انعطاف پذیری و کنترل عطر و طعم را با هزینه راحتی فراهم می آورد. صاف کننده ها ، توپ های چای ، پرس چای ، قوری های فیلتر شده و کیسه های انفوزیون مانع از شناور شدن برگهای سست در چای و دم کردن بیش از حد آنها می شوند. یک روش سنتی از یک تکه سه لایه ای به نام گایوان استفاده می کند که درب آن برای خنک کردن چای در یک فنجان دیگر برای مصرف کج شده است.

 

چای فشرده

چای فشرده (مانند pu-erh) برای راحتی در حمل و نقل ، ذخیره سازی و پیری تولید می شود. معمولاً می توان آن را بیشتر از مدت زمانی بدون چربی از چای برگ سست نگهداری کرد.

چای فشرده شده با شل کردن برگ ها از کیک با استفاده از یک چاقوی کوچک تهیه می شود و قطعات استخراج شده را در آب می چرخانید. در دوران سلسله تانگ ، همانطور که لو یو توضیح داد ، چای فشرده شده به صورت پودری درآمده و با آب داغ ترکیب شده و داخل کاسه ها کباب می شد و در نتیجه مخلوط “سرخ شده” حاصل می شد.  در سلسله سونگ ، به جای آن ، پودر چای را با آب داغ داخل کاسه می ریزیم. اگرچه امروزه دیگر در چین تمرین نشده است ، اما روش شلاق زدن چای پودر شده توسط راهبان ذن بودائی به ژاپن منتقل شده است ، و هنوز هم برای تهیه کاکائو در مراسم چای ژاپنی مورد استفاده قرار می گیرد.

چای فشرده محبوب ترین شکل چای در چین در دوره سلسله تانگ بود. با آغاز سلسله مینگ ، آن را با چای برگ سست آواره کرده بودند. با این حال ، در کشورهای هیمالیا و استپهای مغول محبوب است. در مغولستان ، آجرهای چای به اندازه کافی فراگیر بودند که به عنوان نوعی ارز مورد استفاده قرار بگیرند. در بین مردمان هیمالیا ، چای فشرده با ترکیب آن با کره بلوط و نمک برای تولید چای کره مصرف می شود.

 

چای فوری

“چای فوری” ، مشابه قهوه فوری فریز شده و جایگزین چای دم کرده ، می تواند گرم یا سرد مصرف شود. چای فوری در دهه 1930 تولید شد و Nestlé اولین محصول تجاری را در سال 1946 معرفی کرد ، در حالی که Redi-Tea در سال 1953 چای یخ زده فوری را آغاز کرد.

لطافت طعم برای راحتی فدا می شود. مواد افزودنی مانند چای ، وانیل ، عسل یا میوه ، همانند شیر پودر نیز محبوب هستند.

در طول جنگ جهانی دوم ، سربازان انگلیسی و کانادایی چای فوری موسوم به “کامپو” را در بسته بندی های سهمیه کامپوزیتی به آنها دادند. این بلوک های چای فوری ، شیر پودر و شکر همیشه به خوبی دریافت نمی شدند. به عنوان تفنگدار توپخانه سلطنتی کانادایی ، جورج سی بلکبرن اظهار داشت:

• اما ، بدون تردید ، ویژگی جیره های کامپوزیتی که قرار است بیش از همه به خاطر بسپارند ، چای کامپو است … دستورالعمل ها می گویند: “پودر را روی آب گرم ریخته و به جوش بیاورید ، خوب هم بزنید ، سه قاشق چای خوری پشته به یک گلدان آب”. هر گونه تغییر احتمالی در تهیه این چای مورد آزمایش قرار گرفت ، اما … همیشه به همین روش تمام می شد. اگرچه هنوز برای نوشیدن خیلی داغ است ، یک فنجان چای خوب است. حتی اگر به اندازه کافی خنک شود که به آن زنجبیل ریخته شود ، اگر دوست دارید چای خود را قوی و شیرین کنید ، هنوز یک فنجان چای خوش طعم است. اما بگذارید به اندازه کافی خنک شود تا خوشحال شود و لذت ببرد و لبهای شما با یک عطر چسبنده که در تمام سطح تشکیل می شود ، پوشانده شود ، که اگر در صورت عدم رنج باقی بماند ، به یک غشای چرمی تبدیل می شوید که می تواند در اطراف انگشت خود زخم شده و دور شود …

 

چای بطری و کنسرو شده

چای کنسرو شده آماده و آماده نوشیدن است. در سال 1981 در ژاپن معرفی شد. اولین چای بطری توسط یک شرکت چای اندونزیایی ، PT معرفی شد. Sinar Sosro در سال 1969 با نام تجاری Teh Botol Sosro (یا چای بطری Sosro). در سال 1983 ، Bischofszell Food Ltd. با مستقر در سوئیس اولین شرکتی بود که چای یخ زده را در مقیاس صنعتی بطری می کرد.

 

 

ذخیره سازی

مدت زمان نگهداری و نوع نگهداری چای تعیین می شود. چای سیاه بیشتر از چای سبز است. برخی مانند چایهای گل ممکن است فقط یک ماه طول بکشد. دیگران ، مانند pu-erh ، با افزایش سن بهبود می یابند.

برای تازه ماندن و جلوگیری از قالب ، چای باید به دور از گرما ، نور ، هوا و رطوبت نگهداری شود. چای باید در دمای اتاق در یک محفظه محکم هوا نگهداری شود. چای سیاه موجود در یک کیسه درون یک قوطی مات و مایع بسته شده ممکن است به مدت دو سال بماند. معمولاً در کمتر از یک سال ، چای سبز سریعتر وخیم تر می شود. برگ های چای باروت محکم نورد بیش از چای دارای برگ باز چون می ماند.

عمر انبار برای همه چای ها را می توان با استفاده از بسته های ضد آب یا جاذب اکسیژن ، آب بندی خلاء یا یخچال در ظروف محکم هوا تمیز کرد (به جز چای سبز ، جایی که استفاده گسسته از یخچال یا انجماد توصیه می شود و تغییر دما در حداقل ممکن است).

 

منبع : ترجمه شده از سایت ویکی پدیا

 

برای مشاهده و خرید محصولات لیوان چای دار کلیک کنید