سندرم توره چیست؟

سندرم توره یک اختلال عصبی است. این امر باعث  ایجاد حرکات مکرر، غیر ارادی جسمی و برآمدگی صوتی می شود. علت دقیق آن مشخص نیست.

سندرم توره یک سندرم تیک مانند است. تیک، اسپاسم عضلانی غیر ارادی است. آن ها از پیچش های ناگهانی متناوب یک گروه از ماهیچه ها تشکیل شده اند. این مقاله توسط محقق و مترجم مجله جوان کاپ مائده قادری از سایت healthline ترجمه و گردآوری شده که می توانید در ادامه مطالعه کنید.

 

شایع ترین اشکال تیک شامل موارد زیر است :

• چشمک زدن
• خر خر کردن
• ناله کردن
• پاکسازی گلو
• دهن کجی
• حرکات شانه
• حرکات سر

 

طبق آمار موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی(NINDS)، حدود 200000 نفر در ایالات متحده علائم شدید سندرم توره را نشان می دهند. 1 تا 100 آمریکایی علائم خفیف تری دارند. این سندرم در مردان تقریباً چهار برابر بیشتر از زنان است.

 

علائم سندرم توره چیست؟

علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. آن ها معمولاً در سنین 3 تا 9 سالگی ظاهر می شوند، با حرکات کمیک عضلات سر و گردن شما شروع می شوند. سرانجام، سایر موارد ممکن است در تنه و اندام شما ظاهر شود.

افرادی که به سندرم توره مبتلا هستند اغلب دارای یک تیک حرکتی یا فیزیکی و یک تیک صوتی هستند.

 

علائم در طی دوره هایی وخیم تر می شوند :

شور و هیجان آن ها معمولاً در دوران جوانی بسیار شدید است. تیک ها بر اساس نوع، مانند موتور یا آواز طبقه بندی می شوند. طبقه بندی بیشتر شامل موارد ساده یا پیچیده است.

تیک های ساده معمولاً فقط شامل یک گروه عضلانی هستند و مختصر هستند. تیک های پیچیده الگوهای هماهنگ حرکات یا صوت ها هستند که چندین گروه عضلانی را درگیر می کنند.

 

1. تیک فیزیکی

• تیک فیزیکی ساده
• چشمک زدن
• به سرعت پلک زدن
• لکنت زبان
• حرکات دماغ
• حرکات دهان
• حرکات شدید سر
• بالا انداختن شانه ها

 

2. تیک فیزیکی پیچیده

• لمس کردن و بو کردن اشیاء
• انجام حرکات زننده
• پیچ و تاب دادن بدن
• در یک حالت مشخص توقف کردن
• جست و خیز کردن

 

3. تیک صوتی

• تیک صوتی ساده
• سکسکه کردن
• خرخر کردن یا نالیدن
• سرفه کردن
• تمیز کردن گلو
• وغ وغ کردن
• تیک صوتی پیچیده
• تکرار عبارات و یا سخنان خود
• تکرار عبارات و سخنان دیگران
• به کار بردن عبارات رکیک و زننده

 

چه عواملی باعث ایجاد سندرم توره می شود؟

سندرم توره در واقع یک سندرم بسیار پیچیده است. این سندرم شامل ناهنجاری در قسمت های مختلف مغز شما و مدارهای الکتریکی است که آن ها را به هم وصل می کند. ممکن است یک اختلال در غده های پایه ای شما وجود دارد، بخشی از مغز شما که در کنترل حرکات نقش دارد.

مواد شیمیایی موجود در مغز شما که باعث تحریک عصب می شوند نیز ممکن است درگیر شوند. این مواد شیمیایی به عنوان انتقال دهنده های عصبی شناخته می شوند.

 

آن ها شامل موارد زیر هستند :

• دوپامین
• سروتونین
• نورپین
• اپرین

 

در حال حاضر، علت توره ناشناخته است، و هیچ راهی برای جلوگیری از آن وجود ندارد. محققان بر این باورند که یک نقص ژنتیکی ارثی ممکن است علت آن باشد. آن ها در تلاشند تا ژن های خاصی را که مستقیماً با توره مرتبط هستند شناسایی کنند.

با این حال، طبقه بندی های خانوادگی مشخص شده اند. این طبقه بندی ها محققان را به این باور سوق می دهند که ژنتیک در برخی از افراد در حال توسعه توره نقش دارد.

 

 

چگونه سندرم توره تشخیص داده می شود؟

ارائه دهنده خدمات درمانی در مورد علائم خود از شما سؤال خواهد کرد. تشخیص هر دو حداقل یک سال به یک تیک فیزیکی و یک تیک صوتی نیاز دارد.

برخی از عوارض ممکن است از توره تقلید کنند، بنابراین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است مطالعات تصویربرداری مانند MRI،CT یا EEG را پیشنهاد کند، اما این مطالعات تصویربرداری برای تشخیص لازم نیست.

 

افراد مبتلا به توره اغلب به عوارض دیگری نیز مبتلا هستند، از جمله :

• اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) اختلال وسواس فکری (OCD)
• یک اختلال یادگیری
• اختلال خواب
• اختلال اضطراب
• اختلال حسی

 

چگونه سندرم توره درمان می شود؟

اگر تیک های شما شدید نیست، ممکن است شما نیازی به درمان نداشته باشید. اگر آن ها شدید باشند یا باعث ایجاد فکر خودآزاری شوند، چندین درمان وجود دارد. در صورت بدتر شدن تیک های شما در بزرگسالی، ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است روش های درمانی را نیز توصیه کند.

 

1. درمان

ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است رفتار درمانی یا روان درمانی را توصیه کند. این شامل مشاوره یک به یک با یک متخصص بهداشت روان مجاز است.

 

رفتار درمانی شامل موارد زیر است:

• اطلاع رسانی
• آموزش
• رقابت
• تمرینات پاسخی
• شناختی
• مداخلات رفتاری برای اطلاعات

 

این نوع درمان می تواند به سهولت در علائم بیماری کمک کند :

• ADHD
• OCD
• حساسیت

 

همچنین ممکن است درمانگر شما در جلسات روان درمانی از روش های زیر استفاده کند:

تکنیک های هیپنوتیزم ارتباط با تمرینات تنفس مراقبه مدیتیشن هدایت می شود. ممکن است گروه درمانی درمانی مفید باشد. شما با سایر افراد در همان گروه سنی که دارای سندرم توره هستند نیز مشاوره دریافت خواهید کرد.

 

2. داروها

هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند سندرم توره را درمان کند. با این حال، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک یا چند داروی زیر را برای کمک به شما در مدیریت علائم خود تجویز کند.

 

1. هالوپریدول، آریپیپرازول،  ریزپریدون یا سایر داروهای عصبی : این داروها می توانند به انسداد یا سد شدن گیرنده های دوپامین در مغز شما کمک کرده و به مدیریت تیک های شما کمک کنند. عوارض جانبی شایع می تواند شامل افزایش وزن و ابهام شکنی ذهنی باشد.
2. توکسین آنابوتولینوم A (بوتاکس): تزریق بوتاکس ممکن است به مدیریت حرکات ساده حرکتی و صوتی کمک کند. این یک استفاده غیر برچسب از سم آنابوتولونیوم A است.
3. متیل فنیدید (ریتالین) : تحریک داروهای مانند ریتالین می تواند بدون افزایش تونیک خود به شما در کاهش علائم ADHD کمک کند.
4. کلونیدین : کلونیدین، ​​یک داروی فشار خون و سایر داروهای مشابه، می تواند به کاهش تیک، مدیریت حملات خشم و حمایت از تکانه کمک کند.
5. کنترل: این یک استفاده غیر تجویز شده از کلونیدین است.
6. توپیرامات (توپاماکس) : می توان توپیرامات را برای کاهش تیک تجویز کرد. خطرات مرتبط با این دارو شامل مشکلات شناختی و زبانی، خواب آلودگی، کاهش وزن و سنگ کلیه است.
7. داروهای مبتنی بر حشیش : شواهد محدودی در مورد شاهدانه داروی کانابینوئید-9-تتراهیدروکانابینولول (درونابینول) وجود دارد که ممکن است در بزرگسالان متوقف شود. همچنین شواهد محدودی برای انواع خاصی از ماری جوانا پزشکی وجود دارد. داروهای مبتنی بر حشیش نباید به کودکان و نوجوانان و زنان باردار یا شیرده اختصاص یابد.
   استفاده از مواد مخدر از برچسب OFF-LABEL DRUG USEO به این معنی است که دارویی که توسط FDA برای یک منظور تأیید شده است، برای مقاصد دیگری که تأیید نشده است استفاده می شود. با این حال، پزشک هنوز می تواند از این دارو برای این منظور استفاده کند.
   این امر به این دلیل است که FDA آزمایش و تأیید داروها را تنظیم می کند، اما اینگونه نیست که پزشکان از داروها برای معالجه بیماران خود استفاده می کنند. بنابراین، پزشک شما می تواند یک داروی را تجویز کند، اما فکر می کند برای مراقبت شما بهترین است.

 

3. درمان های عصبی

تحریک عمیق مغز یکی دیگر از روش های درمانی است که برای مبتلایان به تیک های شدید در دسترس است. برای مبتلایان به سندرم توره، اثربخشی این نوع درمان هنوز در دست بررسی است.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یک باتری را در مغز شما کاشت کند تا بخش هایی را کنترل کند که حرکت را تحریک می کنند. از طرف دیگر، آن ها ممکن است سیم های الکتریکی را در مغز شما ببندند تا محرک های الکتریکی را به آن مناطق بفرستند.

این روش برای افرادی که دارای تیک هایی هستند که درمان آن ها بسیار دشوار است، مفید بوده است. شما باید با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای بالقوه برای شما و این که آیا این درمان را به خوبی برای نیازهای مراقبت بهداشتی خود را به کار یاد بگیرند صحبت کنید.

 

چرا پشتیبانی مهم است؟

زندگی با سندرم توره ممکن است به احساس تنهایی و جدا شدن منجر شود. عدم توانایی در مدیریت وقوع و خروجی های شما نیز ممکن است باعث شود شما از شرکت در فعالیت هایی که سایر افراد از آن لذت می برند، بی میل باشید.

این مهم است که مطمئن شوید که حمایت برای کمک به شما در کنترل بیماری شما ضروری است.

بهره گیری از منابع موجود می تواند به شما در مقابله با سندرم توره کمک کند. به عنوان مثال، در مورد گروه های پشتیبانی محلی با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود صحبت کنید. همچنین ممکن است بخواهید گروه درمانی را در نظر بگیرید.

گروه های حمایتی و گروه درمانی ممکن است به شما در مقابله با افسردگی و انزوای اجتماعی کمک کند.

ملاقات و برقراری پیوند با کسانی که شرایط یکسانی دارند می تواند به بهبود احساس تنهایی کمک کند. شما قادر خواهید بود به داستانه ای شخصی آن ها، از جمله پیروزی ها و مبارزات آن ها گوش دهید، در ضمن مشاوره ای دریافت کنید که می توانید آن را در زندگی خود بگنجانید.

اگر در یک گروه پشتیبانی شرکت می کنید، اما احساس می کنید این یک مسابقه مناسب نیست، ناامید نشوید. شما ممکن است  در گروه های مختلف حضور یابید تا زمانی که یک گروه مناسب را پیدا کنید.

اگر یک دوست عزیز دارید که با سندرم توره زندگی می کند، می توانید به یک گروه پشتیبانی خانوادگی بپیوندید و در مورد شرایط او بیشتر بدانید. هرچه بیشتر در مورد توره آگاهی داشته باشید، می توانید به دوست خود کمک کنید. انجمن توره آمریکا (TAA) می تواند در یافتن پشتیبانی محلی به شما کمک کند.

به عنوان یک والدین، ​​پشتیبانی و حمایت از فرزند شما مهم است، که می تواند شامل اطلاع رسانی به معلمان آن ها در مورد وضعیت آن ها باشد.

برخی از کودکان مبتلا به سندرم توره ممکن است توسط همسالان خود مورد آزار و اذیت قرار گیرند. مربیان می توانند نقش مهمی در کمک به سایر دانش آموزان در درک وضعیت فرزند شما داشته باشند، که ممکن است جلوی قلدری و اذیت کردن آن را بگیرد.

تکنیک و اقدامات غیر ارادی نیز ممکن است کودک شما را از کار در مدرسه دور کند. در مورد اجازه دادن وقت اضافی برای تکمیل تست ها و امتحانات با مدرسه فرزند خود صحبت کنید.

 

چشم انداز بلند مدت چیست؟

مانند بسیاری از مبتلایان به سندرم توره، ممکن است متوجه شوید که تیک های شما در اواخر نوجوانی و اوایل دهه 20 بهبود می یابد. علائم شما حتی ممکن است در بزرگسالی بطور خودبخود و کاملاً متوقف شود.

با این حال، حتی اگر علائم توره شما با افزایش سن کاهش یابد، ممکن است همچنان به تجربه خود ادامه دهید و به شرایط مرتبط مانند افسردگی، حملات هراس و اضطراب نیاز دارید.

مهم است که به یاد داشته باشید سندرم توره یک بیماری پزشکی است که بر هوش و امید به زندگی شما تأثیر نمی گذارد.

با پیشرفت های درمانی، تیم مراقبت های بهداشتی و همچنین دسترسی به پشتیبانی و منابع می توانید علائم خود را مدیریت کنید، که می تواند به شما در زندگی کامل کمک کند. همچنین شما می توانید برای داشتن یک خواب آرام چای بهار نارنج مصرف کنید.